Ineens weer erg dichtbij..... het heengaan van Dea!

Dea was een ladyboy van 25 jaar oud, die werkte voor Simon Cabaret. Eigenlijk har hele werkzame leven. Zij kwam daar 8 jaar geleden en leerde er pas echt dansen en op te treden in de grote revue achtige shows die Simon Cabaret dag in dag uit, jaar in jaar uit, hier in Patong Beach brent voor de touristen die het eiland Phuket bezoeken.
Het is moeilijk te beschrijven welk een gevecht het is wanneer mendiep van binnen voelt dat men als jonge man eigenlijk in het verkeerde omhulsel leeft en dus eigenlijk een vrouw is in een mannenverpakking!
Een ladyboy , of Kathoe zoals ze hier genoemd worden, wordt dan ook vaak door haar familie al als een 'probleem' ervaren omdat men hier het (bij?)geloof heeft dat die persoon en/of haar familie gestraft wordt voor een eerder geleefd leven dat dan dus blijkbaar minder goed geweest is.... m.a.w. het wordt nog steeds vaak als een straf gezien.
Als je ladyboys spreekt, merk je ook vaak een zekere boosheid op de buitenwereld omdat men door die buitenwereld vaak niet voor vol word aangezien...... maar vaak zijn deze voormalige mannen bepaald niet dom en juist sterk omdat zij, tegen alle druk vanuit hun omgeving toch gekozen hebben toe te geven aan het vrouw zijn, en daarnaar ok vaak handelen door cosmetische aanpassingen zodat hun buitenkant ook veel mer in overeenstemming is met hun binnekant.
Maatschappelijk gezien worden ze ook nog steeds gediscrimineerd, zoals we dat bij ons in het westen zeggen/zien.......maar nog niet zo lang geleden gebeurde dat bij ons ook nog steeds op grote schaal!

Dea nu is gisteren overleden aan de gevolgen van deinfevtie met het hiv virus. Zolas zovelen, hier, maar ook nog steeds bij ons in het westen, prefereerde zij niet te weten, liet zich niet regelmatig testen, e.d. en toen ze ziek werd negerde zij in eerste instantie de serieuse signalen.......pas toen het een paar weken geleden te laat was. Dordat zij er dus niet bijtijds bij was kon het hiv virus zijn verwoestende werking doen zoals we bij ons eigenlijk alleen nog maar herinneren uit de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw.
Dea is slechts 25 jaar oud geworden, was een energieke vrouw, voorheen man, die graag grapjes mocht maken maar tegelijkertijd ook maar een berkte echte vriendegroep kende. Kik behoorde tot die groep, net zoals de meeste dansers van Simon die hier ook bij ons in het huis komen voor ontspanning bij ons zwembad na een repetitie van Simon.

Vanavond ben ik met Kik nar de tempel geweest hier in Patong Beach voor een eerste afscheidsbezoek, resp. om voor haar te bidden en haar ziel kracht en sterkte te wensen en geluk voor als die een volgend leven mag gaan beginnen ter zijner tijd.
Daar waren op dat moment ook zeer velen van de Simon groep aanwezig, eigenlijk allemaal bedruk en onder de indruk van wat er eigenlijk zo snel mat Dea gebeurd was.
Daar sprak ik ook har Phillepijnse leraar, die herinerde dat zij 8 jaar geleden, dus slechts 17 jaar oud, bij Simon kwam en hoe hij haar alles heeft moeten leren...... hij was duidelijk zeer onder de indruk van (de snelheid van)haar dood. HIj was niet de enige! Wij zeiden echter tegen elkaar dat we hoopten dat haar overlijden niet verloren zou gaan voor al die jonge mensen die o.a. werken voor Simon en dat het van belang is dat men zich regelmatig laat testen op SOA's e.d., want hoe eerder je erbij bent, des te meer je eraan kan doen en nog een lang en vruchtbaar leven kan leiden. Wij hopten dat Dea's heengaan een stevig leermoment zou zijn voor al die mensen die liever niet weten, die hun kop in het zand wilen steken en denken dat het dan vanzelf over zal gaan. Een stevige 'wake-up call' om het zo maar te noemen. Haar leven, ziekte en heengaan zou dan tenminste zin hebbn gehad en daardoor juist misschien een hoop andere mensen eigenlijk het leven reddend van een tegenwoordig vaak niet meer nodig zijnd dodelijk virus!

IN tegenstelling tot Kik kende ik Dea alleen maar oppervlakkig, maar wat ze moet hebben doorgemaakt is mij helaas niet onbekend. En ook te veel mogen zien in die jaren 80 en 90! Hiv en Aids is dus weer even heel dichtbij gekomen en via Dea weer even heel duidleijk geworden hoe belangrijk het is niet alleen goed voor jezelf te zorgen, je te beschermen zover dat gaat, maar ook niet weg te lopen voor de eventuele kennis dat je met zoeits als hiv rondlopt. Juist als je het weet kan je veel beter goed voor jezelf zorgen en opkomen/beschermen. Een les die Dea ons, misschien willens en wetens, heeft achter gelaten!
Ik hoop dan ook dat haar dood niet voor niets zal zijn geweest! Dat ook haar leven een positieve bijdrage zal hebben/krijgen. Niet alleen in de levens van hen die om haar gegeven hebben, maar ook van vele anderen waar zij als voorbeeld kan dienen.
Dea is niet de enige, er zijn zo velen, niet alleen hier in Thailand, maar ok in Nederland, die zo handelen resp. gehandeld hebben.
Hiv kan verslagen worden, hoeft niet bedreigend meer te zijn, als je dat kreng maar tijdig opspoort en consequent bestrijdt!

Dea, je hebt een moedige weg bewandeld in je jonge leven en door gedaan te hebben wat je gedaan hebt, hoop ik dat je vele andere levens op een positieve manier hebt weten aan te raken.
En wat was hij getransformeerd in een werkelijk prachtige vrouw. Levenslustig, krachtig en dan toch zo geeindigt. Laat het niet vor niets zijn!!

Dressing up for a traditional Isaan (Thai) birthday party at J&B's

When all of europe started to celebrate carnaval, we started that same weekend with the birthday celebration of kiks close friend Cid. Cid and kik became "friends in need" with a special Bhuddist ceremony last year in february. Since then he feels responsible for Kik, specially when he needs help or taking care of, and the same counts for Kik for Cid. Well, this picture was taken when we were in the middle of Cids birthday celebration at J&B Bar... for more details about it I would suggest to have a look at www.jbbarphuket.tk ! Connected to that website is a weblog, which in its turn is also connected in some way to this weblog you are now reading ;-)
Kik, in this picture in the midlle, next to me, is on his way, together with a ladyboy friend to do a special traditional dance for Cid to commemorate his birthday.
Ofcourse yours truly was just 'decoration' haha, to make everything look more nice . But having no idear, or at least little idear yet, how these traditional birthdays go, I observed and learned a little bit more about some Thai ways of showing how one feels........... and they went trough a lot of trouble and time to make everything as nice as possible so Cid would really have a wonderfull birthday.
Well, at least I sincerely hope Kik, with a little help of me and much more from his friends here, was succesfull... and seeing how Cid enjoyed it all, I think he indeed enjoyed his birthday. LOL, though till one day before he didn't want any celebration.... but then his mind (was) changed and kik organised a splendid birthday in 24 hours!!
Well, Thai, ergo Kik as well, are not very well organised, but wow, they know how to improvise and make/organise things on the spur of the moment........... something I was also to discover for the carnaval party at J&B's 2 days later.

I can assure you, being the farang here, it is really getting adjusted to, in my eyes, the last minute organisation they manage to do..... and inviting people for a parrty less then a day before, to see that most of them turn up as well!

We farang want to plan everything, make sure our guests receive invitations in time so they can actually make it to your party or event. Also it gives you time to prepare and make sure all goes well....... well the Thai seem to have trouble with that concept, and sofar when organising something I was the one getting totally stressed out because I worried so much if things would go as I wanted them to go. Also inviting people a day before makes me crazy sometimes..... I hope one day I am able to teach Kik that more preparation also takes a way most of the stress he has everyttime when we organise something... and actually makes his live les stresfull, not to mention my own life, haha... can only pray that one day it will be so, without loosing that magic capability of last minute improvisation and to make sure all goes well ;-) Like this birthdayparty, like the Orange party on the 31st of January or the Carnavalparty on the 23d of February.
But I worry most about when it comes to organising a bar, a business.... so am happy with all the experience I am now getting!