Een koninklijke begrafenis op z’n Thais......”same same but different”?

Dat is de beste manier om te beschrijven wat ik gisteren en vandaag zoals op TV hier in Thailand heb kunnen zien.
En als ik het wil vergelijken met Nederland, kan ik het het best deze gebeurtenis omschrijven op een typisch Thaise manier : “Same same but diferent”!

Zolas sommigen weten was ik betrokken bij de eerste koninklijke begrafenis in Nederland in mer dan 40 jaar toen Prins Claus, de echtgenoot van Koningin Beatrix, op 6 oktober 2002 overleed als toenmalig waarnemend burgemeester in mijn gemeente Rijswijk. Ik was dar indertijd 1e loco-burgemeester en onze burgemeester was uitgerekend in die periode ziek. Het was de enige keer dat zij enige weken uit de roulatie was als gevolg van ziekte en dat heeft mij de kans geboden de voorbereidingen van dichtbij me te mogen maken en verantwordelijk te zijn voor het Rijswijks del van de begrafenis. Misschien vandaar mijn fascinatie bij het zien van de Thaise koninklijke begrafenis en wel van de oudere zuster van de een heel hoog aanzien staande koning van Thailand.

In de eerste plaats vindt de begrafenis meer dan 11 maanden plaats na het overlijden van de prinses op 1 januari van dit jaar. En als ik op TV zie wat zo’n begrafenis in Thailand allemaal inhoudt verbaasd mij dat niet in z’n minst!
In de tweede plaats noem ik het wel een begrafenis, mar eigenlijk is het een crematie!
Gisteren was er een grote afscheidsceremonie van de prinses gevolgd door het verplaatsen van het overschot van de proces in een indrukwekkende ceremoniele procesie naar de lokatie van de verbranding/crematie. De procesie door Bangkok was op z’n zachts geegd groots te noemen en indrukwekend met honderduizenden Thais langs de route en op moment van paseren biddend voor de prinses en de koning.
De gehele dag wordt er elke minuut een kanonschot gelost, nar ik aanneem tot het moment van de eigenlijke crematie.
Helaas versta ik geen Thais, dus kan alleen maar schrijven over wat ik zie en meen te begrijpen... dus ik zal mij van te veel onnodig commentaar erover onthouden!

De ‘kist’ van de prinses is op een hoge wagen door Bangkok getrokken in een prachtig bewerkte uitvoering. I.t.t. bij ons wordt hier een zo in aanzien staand persoon, en de prinses was erg geliefd, rechtop vervoerd. De ‘kist’ zelf is niet te zien, maar omgeven door gordijnen. De hele weg is er een hoogwaardigheidsbekleder of familielid die biddend bij de kist zit en het overschot de hele route begeleid. Op de plek van crematie angekomen wordt deze via een soort glijbaan rechtop staand met de biddende figuur er bij van diens hoge lokatie afgehald en op een draagbaar geplats en nar de verbrndingsplek gebracht.
Al deze handelingen gebeuren door een indrukwekkend aantal mensen die precies in de pas met elkaar lopen.
Niet aleen het dragen zelf naar de crematie pagode, maar ook de hele weg door Bangok van het Koninklijk Paleis naar de crematie lokatie gebeurd alleen door mensen!

Afscheid door familieleden en vrienden, hoogwaardigheidsbekleders en anderen is wat volgt... en dat zijn er nogal wat en neemt dan ook de nodige tijd in beslag. Men legt aan de voet waar de kist op staat van hout gemakte bloemen en of fruit neer en makt dan plaats voor de volgende. Rond de crematielokatie volgen duizenden hun voorbeeld en leggen dito houtsnijwerk neer op daarvoor aangewezen locaties. En dit gebeurd voorts ook over heel Bangkok!
Het maken van deze speciaal voor deze crematie bestemde houten bloemen en fruit, geschiedt door mensen uit de buurt van Bangkok en het wordt als een greote eer beschouwd hieraan te mogen werken. Ook de bomen ervoor worden speciaal uitgezocht en de eigenaren van deze bomen vinden het en hele eer als hun bomen worden uitgezocht en staan die dan ook zeer graag als bijdrage ana de crematie af!

De crematie pagode, speciaal hiervoor gebouwd, is een prachtig gebouwde pagode met dito snijwerk verzierd. Het is van relatief ligt materiaal gemaakt en wordt een maand na de crematie weer afgebroken en onderdelen worden dan gebruikt voor de bouw van een bijzonder gebouw. Na de laatst gehouden koninklijke crematie was dat een ziekenhuis in Bangkok, als ik alles tenminste goed begrepen heb ;-)
Men is 7 maanden met de bouw ervan bezig geweest.
De hele begrafenis van de prinses kost de Thaise belastingbetaler zo’n 9 miljoen US dollars, maar gen Thai die daarover klaagt. Het aanzien dat het koninklijk huis en m.n. de koning in Thaland geniet vanwege alleen al zijn persoonlijkheid is dusdanig dat niemand er ook maar op komt om hierop kritiek te hebben!

De laatste rituelen vangen aan bij zonsondergang. Wederom verzamelen familieleden zich voor de volgende fase. Nog meer gebeden van de Bhoeddistische monniken volgen en dit alles vindt plaats deels in aanwezigheid van Thailands koning.
De koning en koningin en gevolg verlaten dan vervolgens weer de crematielokatie, om, naar ik aanneem met gasten elders een speciale maaltijd te gebruiken, want alles bij elkar moet dit toch voor de jongere broer van de overleden prinses, mar inmiddels toch ook de 80 gepassseerd best een vermoeiende dag zijn!

De crematiepagode is prachtig verlicht verlicht als het donker begint te worden en krijgt zo iets sprookjesachtig. Alhoewel eigenlijk een trieste gebeurtenis wordt zo dus toch ook iets heel moois om te mogen aanschouwen.
Om 21.00 uur vangt de eigenlijke crematieplechtigheid dan toch eindelijk aan en rond 21.30 komt ook de koning weer terug met zijn familie en gevolg. Hij begeeft zich dan met behulp van de speciale lift waarmee eerder het stoffelijk overschot naar boven in de pagode werd gebracht, zich naar boven waar dan alleen familie en andere genodigden zich verzameld hebben. Het stoffelijk overschot is in de tussentijd van zijn plaats afgehaald en in de speciale crematiekamer geplaatst, die trouwens open is, maar de TV krijgt er geen goede inkijk in... toch iets te prive neem ik aan. De koning gaat als enige lopend naar binnen met en brandende fakkel en steekt de brandstapel (?) aan, waarop de familieleden volgen die stuk voor stuk slechts op hun knieen deze speciale ruimte binnen gaan en daar vervolgens speciale stukken op de steeds beter en steviger brandende brandstapel gooien. Als de koning en directe familieleden geweest zijn, verlaat de koning langs de zelfde weg de pagode en neemt plaats in speciaal hiervoor gebouwde tribune maar een beter woord is paviljoen, althans zo zouden wij het min of meer noemen, met een goede uitkijk op de pagode en het terrein eromheen.
Ook de overige gasten van de koning verzamelen zich daar.
Vervolgens vindt dan, naar ik aanneem de laatste fase uit deze bijzonder uitgebreide plechtigheid plaats van deze dag, en dat is een uitgebreid Thais dansritueel annec spektakel rond de pagode. Op de achtergrond kan je de rook uit de verbrandingskamer omhoog zien komen.

3 dagen nationale rouw, 6 dagen periode van rouw na de 15 dagen rouw (1 week ‘zwar’ 1 week ‘licht’) bij haar overlijden. De Thai hebben hun koningshuis in bijzonder hoog aanzien staan en behalve dat ze ook erg praktisch met dit soort zaken omgaan, aan de ander kant zijn zij er ook erg serieus en soms fanatiek mee bezig.
Het is tot op heden de huidige koning niet alleen gelukt dat grote respect voor het koningshuis te behouden maar heeft dor zijn optreden deze ook nog verder weten te verhogen, en dat is in een steeds ‘moderner’ wordende samenleving ook bepaald geen eenvoudige opgave maar schijnt hem van nature hel goed te lukken. De verering voor hem en zijn huis is dan ook altijd zeer welgemeend!

Al met al een indrukwekkende gebeurtenis die ik zo goed en zo kwaad als dat gaat een beetje heb proberen te beschrijven.
En een kleine conclussie als ik onze twee landen vergelijk: “same same but different”,
en dat geldt ook wat kostenplaatje betreft, ook al zou je dat niet zeggen als je de plechtigheden zo naast elkaar zet, wat moeilijk gaat, behalve dan dat het koninklijke begrafenissen zijn!

De voorkant weet....

Nog steeds te weinig wat de achterkant uitspookt.
vandaar dat ik ook geweldig achterloop met het up to date houden van deze en mijn andere weblog :-(
Wel ontzettend jammer want, tot overmaat van ramp, er is zoveel over te schrijven!

De komende dagen wordt de zuster van de Thaise koning begraven (eigenlijk gecremeerd) en dan gaat het gros hier voor 3 dagen op slot, dus dan krijg ik hopelijk eens behorlijk tijd om achterstallig onderhoudt te plegen.... en nu maar mijn vingers gekruist houden da dat ook echt gaat lukken... afwachten dus ;-)

Rain, rain, rain and again rain (24/25/...October)

As Dutch guy I am used to some rain, but I must admit, looking out of my window this morning, and we now write the 25th of October, it is still training...it started to rain last night around 6 pm and sofar I have not noticed it stopping or it must have been while I was a sleep. Only it intensifies once in a while and then it really guts down! The rain faling in betwen those intense ransels is as a good heavy rain in Holland, so I wondered how our canals and streets would cope with such a mass of water from the havens..... no idear, but one can imagine.
Well, I have been locked up at our little house in the hills of Patong, wondering when I could go down into town...... haha, need some food in the end anyway so I guess at one time I have to choose to get toroughly wet!
O, and to increase the fun, the power has now gone as well so I now use the battery of my laptop. And still not god eenoog weather to feel comfortable to take my laptop into downtown and find myself a place where I could quietly work on my laptop and put all this writing for all of you to read in my weblogs..so I guess it still has to wait for that!! Wel, afterroughly two weeks a couple of days longer wouldn’t hurt!
Only feel sorry for myself that I left the newly bought umbrella a couple of days ago at J&B Bar downtown.. not that I would have used it while driving the motorbike, but I could have walked without getting wet to the nearest store annec restaurant here on the hill and walked Didi same time. The girl, who is so enjoying her stay here if you ask me, with all the extra freedom she now enjoys, is still not that all keen on getting wet... so she is holding everything up within her, haha...well, even she has to resign to getting wet one moment in time.....and I guess it will be soon, haha...but ofcourse, she is a girl, and we guys know girls power in that respect. We loose out to them anytime in this area, so dogs are same same I think, though different!!

catching up starting from today...

This entry is written but its placement on my weblog is somewhat delayed due to the fact that I have not been able to connect my laptop to the internet till the day this and folowing entries are actuele placed on the weerloos thaidutchmarriage or mpgsadventures. I can only hope that when it finally happens the reader won’t feel overwhelmed by all the reading overed at once at the moment of placement on either weblog. Only curious when it wil be though.......BUT when you read it I will have succeeded, haha!
AND SLOWLY WILL START DOING SOME SERIOUS CATCHING UP FOR YOU!

50!! Een halve eeuw, 5 decennia......MMMMM Wowww

Half a century, 5 decades have past since I saw first light at my mothers side.
A lot has happened since then, nothing special I like to think, except maybe one memorable situation which makes it stand out more in comparison to most other people. though even of that I am not sure!!
But for me, and most people I tell my story to, I get the feeling its somewhat exceptional though. BUT I am not going to bother you with that story right now.
Only thing I disclose here is that it feels wonderfull to be playing in overtime for 12 years now and with some luck this overtime might last allmost as long as the actual playingtime, if not more :-)) OK lets not sell the bears skin before the poor animal has been shot, a dutch saying says.
I only know that I not only have to thank my mother today for being here, also my docter Ineke van de Ende of the Erasmus Medical Centre in Rotterdam, who coordinated and directed the saving of my life, now 12 years ago.... though of what she told me at the time, she had no clue what had happened that made me walk out of the hospital, instead of leaving flat in a box! At the time I was the exception on the rule and she was so proud of that finally happening to her that she danced at my bedside the night before my discharge!
And I can tell you, I never expected that the overtime I so unexpectedly got and still enjoy, could be so nice and wonderfull.
A life regained is a life one should not waste, and I can only hope and pray that I am not doing any such thing!

Now I am on the brink of doing something exceptional again, well, at least for me that is.... by not only getting married to Kik tomorrow, but also to try to build a life in Thailand together with him from the day after tomorrow............ with all my limitations I hope my life with Kik will be blessed with good health, luck and fortune for the two of us and a long and happy life together in blessed harmony!

House for sale... for how long??

Just a short entry: My house is for sale now for a while, and the bankingcrisis is really starting to hit all parts of society, also it now starts to hit the housingmarket. Mortgage is harder to get, and they expect, as they announced today, that the prises of the houses will start to drop sometime early next year.
Well, happy to say, I might be in negotiations with a truely interested prospective buyer who also happens to have his finances in order and as such is actualy capable of buying the place if we agree on the terms. He and his wive loves my place and he is also a historybuff, like me. So he appreciates a house with a history!

Lets wait and see if it actually comes to a succesfull agreement and the frontdoor of Oude Delft 147, the smallest canalhouse of Delft, will get a new owner for the end of the year!

The smallest canalhouse of Delft and how 'strange' eyes can force you to....

One can enjoy owning the smallest canalhouse in Delft, and connected with it the most phographed frontdoor of my city, it doesn't say one can stuff it with a lot of stuff.
What kind of stuff....wow, lets say from bills, taxreturns, political and other archives, photographes, a langaugecourse, and more paperwork concerning politics, gaymovement, Kik, etc etc etc...not to mention papermemories from my mother and father, etc etc etc
When one is moving house, one just pack it all and simply move it to your next home, BUT when one , in a way, moves abroad next to also moving to a much smaller place in once own country, one has to make a slection.
Now, I have trouble selecting what should stay, what should go, what I should have at my futur Thai home, and what I should keep in my futur new Dutch home... knowing that space is limited, knowing that when shipping stuff one should try to limit oneself to only true necessary things. Haha... thats very very hard for me, because its all mine. Would be easy when it would be your stuff I guarantee you, at leats for me that is ;-)
Knowing I am really bad at this part of that particular necessary excersise, I asked a dear friend of mine who used to work as secretary at Rijswijks cityhall, to come and help me. And Ellen was so sweet to agree to do just that!
And today she went at it.... and wow, did she go for it...now I type this little entry looking around happy to see that so much clutter (as they call it I believe in english, I just remember) has gone. And we, well Ellen way more then myself, only did the first floor, 2,70 by 4 meters, haha.... and the two garbagebags allready outdoors now enjoy another2/3 for company, while waiting to be collected. All in all the total of stuff trown away now totals at this moment14 big garbagebags plus 2 movingboxes... and I know more will follow.
And the lousy thing of it all is that one doesn't notice directly when one walks into my house, haha.... well, I know I'll notice when the movers get here , thats for sure!!
Friday Ellen wil come again in the morning to help me to attack the attick-room of same small house and also 2,70 by 4 meters..... curious how she will push me there to select and trow stuff out, or what I should keep!
Strange eyes work wonders in that respect!!

Background information, Thai style, about whats going on in Thailand right now.......

But it doesn't mean, when you continue reading it, that its the opinion of me and Kik. We could make some comments but we won't. Just think about what you read. It helps to understand why I am not at all afraid of going to Thailand and why I am not putt off in any way by what is happening there! I do not look upon Thailand as an infant in an incubator, but I do see it as a process of growing up in the difficult life called "democracy" all our nations had to go trough at one time... O, by the way, the American Constitution (and revolution) has partly been based, as some like to say, on the Dutch Republic from the 17th and 18th century.. quite an imperfect democracy but a democracy nonetheless...
Enjoy reading and hopefully the essence of the message will bring you some enlightment about this wonderfull country which has captured me in more then one way!

Fight for democracy
The opinions of non-Thais range from disbelief to disdain and disgust at what is going on with Thai democracy. Here is help for our foreign critics to understand how we got into this mess.
By Voranai Vanijaka
http://www.bangkokpost.com/topstories/topstories.php?id=130820
In recent times, "democracy" is a word that has been thrown around more often than a ping pong ball in Patpong - and suffers about the same level of degradation.
From words in the pubs to letters in Postbag, to the reports by foreign correspondents and commentaries by the esteemed editors of various prestigious western media, everyone has an opinion on what democracy is, and that it either does not exist in Thailand, or has been battered and abused into something quite undemocratic.
From the observations of many non-Thais, opinions have ranged anywhere from disbelief to disdain and downright disgust at what is going on with the democracy of this Kingdom. With harsh words and brutal assaults, slamming and insulting the Kingdom, and with it, my fellow countrymen.
Well, allow me to address our foreign critics and help form an understanding of how we got into this mess. Though by all means, this observation is one man's humble opinion offered up to be considered, discussed and debated; nothing less, nothing more.
In the West, democracy is a tradition of over 2,000 years old, although it had taken a nap for centuries before it was rediscovered. One may trace the origin of modern democracy to the French Revolution (1782), the American Revolution (1776), or even the signing of the Magna Carta (1215). But no matter which event one would like to attribute modern democracy to, it is unarguable that Western democracy has been several centuries in the making and written by numerous conflicts and much bloodshed.
So if the West has gone through centuries of mistakes, of trials and tribulations, to arrive at a healthy, though imperfect system of modern democracy, why can't Thailand embrace the finished product, packaged with a beautiful ribbon? Well, it's not that we don't want to.
To understand where we are now, one must look at the historical evolution of Thailand since the conversion to constitutional monarchy in 1932.
From our first prime minister, Praya Manopakorn Nititada, to our latest, Somchai Wongsawat, in the 76 years since there have been 36 prime ministers, most of whom were "appointees", by the military or otherwise.
There were many reasons behind these "appointees", military or otherwise, not least of which was the influence of the superpowers and their Cold War chess match. Like the majority of the Third World, we were but a pawn served up on a platter with a side order of freedom fries by our leaders, to be exploited in the name of democracy against the rising tides of communism. Never mind the fact that we ourselves were ruled by military dictators for much of that time.
It wasn't until 1988 when we sustained a succession of "elected" leaders, starting with the government of General Chartchai Chunhawan.
Only for 20 years had the electoral process been able to sustain breathing room in this Kingdom, minus the hiccups in Black May 1992 and the 2006 coup. Is the Thai democracy young and fragile? It's a sickly, crying toddler in an incubator. So why, I ask you, would anyone look at an infant in an incubator with disdain and disgust?
Through much of our history in the 20th century, the overwhelming majority of the Thai population were peasant farmers, the backbone of the Kingdom, who wouldn't know a democracy from a tamagochi. How could they? With little to no education, their primary concerns were simply feeding and clothing their children? Democratic ideals are the luxury of the "haves", the "have nots" hold graver concerns. Is that so unbelievable? So disdainful? So disgusting?
It was only the economic boom of the late 1980s and 1990s, the advances in communication technology and globalisation, that saw the burgeoning middle class. Western education, or education period, was no longer the privilege of the elites.
Be that as it may, not unlike the period of Industrial Revolution in the West, the people were much more infatuated with the newfound riches than the ideals of democracy. Human nature: a pile of cash on the table versus some lofty ideal, which would the average Somchai and Somying one generation removed from the rice field (or the villages of Communist China) choose? Is that so disdainful, so disgusting, so unbelievable?
The infant may be wearing Gucci and the incubator may be the latest Mercedes model, but the fact is, in the 1990s Thailand's democracy was still just an infant in the incubator. As such, we were easily exploited by corrupt leaders, thrifty merchants (local and foreign) and, of course, our own greed. That is disdainful and disgusting, but which country has never gone through such a period? Like puberty, it isn't pretty, but it's a natural process of evolution.
With the Asian financial crisis of 1997, we woke up and realised that we simply exchanged "appointees", military or otherwise, for opportunistic thugs and gangsters, who knew about running a country and economy as much as we Thais know how to queue up in orderly fashion to board/deboard the Sky Train. They simply sneaked into office while the educated middle class were too busy having a bubble bath.
Then it happened. Clouds parted, Beethoven's Symphony No 3 echoed out of nowhere, the birds and the bees chanted, "hallelujah, hallelujah, hallelujah"! For the messiah had arrived! He was not a general, nor a gangster. He was a businessman who built a telecommunication empire with his own hands.
For a society that had embraced capitalism for only a little over a decade, we were googoo and gaagaa over him like he was some K-pop heartthrob. For the first time in the history of Thailand, the rich, the poor and those in between agreed on one thing: Thaksin Shinawatra was our man.
Chuan Leekpai was solid, but he was a plain housewife. This new guy was Paris Hilton on steroids. Is it so unbelievable, so disdainful, so disgusting? Infant in an incubator, we were lost lambs, confused and desperate, then came our shepherd, our saviour, all glittery in golden lights.
And well, you know the rest of the story.
Here we are in 2008. Duped and deceived, scarred and full of scorn. Conflict in all levels of society. Flocking to the banner of the PAD are simply people who have had enough. Sure, the leaders of the PAD are questionable. Sure, many of the PAD's tactics are unsavoury. But allow me to speak for the average Thai person - rich, middle and poor - we marched simply because we have had enough.
Similar to Black May 1992. Then we marched because we wanted no more military dictatorship, but now we march because we want no more greedy money merchants and their thuggish cronies.
Is this undermining democracy? There is no democracy to undermine. We never had it. Democracy isn't just about going to the poll and voting. Democracy isn't about smiling as you are getting screwed over once again. That may be fine for countries with healthy, but imperfect democracy. But here, in this corner of the Third World, we are tired of taking it lying down and are simply saying enough is enough.
They don't hand out democracy at the local mom and pop store, and it isn't on sale at Central or Paragon. One must fight for it.
It's an ugly fight. But is there such a thing as a pretty fight? Definitely, there isn't anything democratic about a fight, just ask the Coalition of the Willing. At least we avoid bloodshed as best we can. Granted, a lot of us aren't even sure what we're fighting for, a lot of us are simply venting frustrations and anger, but at least we're conscious and alive enough to stand up and fight.
Certainly there are and will be mistakes to overcome, trials and tribulations to triumph over in the road ahead. As I wrote in my first commentary on Sept 14, we Thais also have to look at ourselves and start the change with ourselves, not just point fingers at our corrupt leaders.
Is it so unbelievable, disdainful, disgusting? For those who are understanding, we thank you. For those who are not, please take no offence. You don't have to help us, or support us, constructive criticisms are welcomed and appreciated. But beg your pardon, please do not insult us. Especially if you are a guest in our country.


-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Erfenis, beurzen, grond & stenen, toekomst????

Links: grond & stenen, een prachtige spaarpot die helaas nu toch al weer aangebroken moet gaan worden... het is gewoon niet anders ;-)

Najaar 2005. Ik ben driftig op zoek naar een bank waar ik mijn erfenis van mijn vader kon stallen en laten beheren zonder te gek veel kopzorgen. Wilde graag een kleine bank maar bovenal een met een persoonlijke benadering en een relatief vast contactpersoon voor zoveel mogelijk van diens diensten. eentje met een gezonde basis die niet vast zat aan al die grote banken en al helemaal niet vervlochten zat in het 'Amerikaanse' systeem, eentje die voornamelijk in Nederland en omgeving opereerde..... veel keus had je dan niet meer, zo ontdekte ik!
Deze bank heb ik uiteindelijk gevonden, en ze wilden me nog hebben ook.
BIj het rondmaken van alles had ik een gesprek met 'mijn' accountmanager en 'mijn' toegewezen beleggingsspecialist.
Ik wilde graag dat deze accountmanager zich vrij voelde om commentaar te leveren als die vond dat ik ietwat te luchtig met mijn geld om sprong... wilde namelijk niet mijn geld te snel zien verdwijnen en dan kan je maar beter gewaarschuwd worden als zoiets in de lucht hangt dan dat het pas gebeurd als het feit zich echt aandient. ten tweede wilde ik dat mijn geld dusdanig belegd zou worden dat ik er langdurig extra inkomen uit zou kunnen halen. Nu zijn dat geen bijzondere voorwaarden en dus op zich niet zo belangrijk toen ik de laatste weken zat te kijken, luisteren en lezen over die hele bank- en kredietcrisis en de turbulentie op de aandelenmarkten.
Maar die gesprekken kwamen met name bij mij terug vanwege de discussie die toen volgde over waarin en waarmee belegd zou worden.
Liefst wilde ik beleggen in steen, met andere woorden, gewoon grond met huizen/gebouwen erop.... maar helaas, om dat effectief te maken met de eerder genoemde doelstelling, was mijn erfenis net niet groot genoeg. Kan gebeuren, klagen deed ik al helemaal niet want was allang blij met wat mij ten deel was gevallen!! Wel zou een groot deel in mijn eigen huis gestopt gaan worden, ik ging, zogezegd, grotendeels in mijn eigen spaarpot wonen. Iets wat best bevalt trouwens!!
Vervolgens kwamen we toen te praten over de mogelijkheden van beleggen op de beurs.

Wat ik toen zei, vond ik zelf nogal pedant klinken, want was tenslotte een hele grote leek en verontschuldigde mij daar ook voor. Waarom weet ik niet, maar ongetwijfeld omdat wat ik zei nogal arrogant vond overkomen naar de specialisten die voor mij zaten.
Mijn vaders aandelenpakket was nogal divers en gespreid. Er zat nogal wat Amerikaanse aandelen bij en andere financiële producten van de overkant van de oceaan tussen. Ik maakte namelijk duidelijk dat ik helemaal weg wilde uit die Amerikaanse markt. Dat ik voor geen meter geloofde dat een maatschappij dat zo op de pof leefde, zo zijn financiën in stand kon houden en daarmee zijn beurskoersen. Vroeg of laat zou dat helemaal goed mis moeten gaan en ik wilde er dan niet de dupe van worden. Deze erfenis was namelijk eenmalig en er zat wat dat betreft niets meer in de pijplijn dus was prudentie geboden!
Ik herinner mij dat ik toen wees op de kredietverstrekking op de huizenmarkt, het gemak waarmee banken in de VS geld leenden voor overnames, de hedgefundsen, en al wat dies meer zei, en dat ik me enorm ongemakkelijk voelde bij de afhankelijkheid van onze financiële wereld bij wat er in de VS en op Wall Street gebeurde.
Ik zei al dat ik vond dat ik zelf nog al arrogant klonk... had mijn wijsheid uit kranten, internet, commentaren e.d. en was daar vervolgens met mijn eigen boerenverstand mee aan de slag gegaan.... Daarom ook een beetje verbaasd waarom zoveel 'specialisten' ineens zo paniekerig moeten handelen, was toch bepaald niet de enige die dit zag aankomen wat er nu gebeurd???....maar goed.....
Wilde dus absoluut alles wat in de VS zat te gelde maken, en die fondsen kwijt die te veel verstrengeld zaten in die hele financiële wereld daar. Als er ergens gespreid belegd moest worden nam ik, zo zei ik toen, liever de Aziatische markt en, bescheidener, de Europeese en Nederlandse markt.
Het interessante aan dat gesprek toen bij de bank was, dat de beursanalist zei, dat ik het op zich helemaal niet raar zag en dat er erg veel in zat in wat ik zei. Ik was al binnen dus stroop smeren was niet nodig meer. Dat dat omval punt er inderdaad aanzat te komen, maar dat niemand in de glazen bol kon zien en voorspellen wanneer. Ook was hij het er mee eens dat het, als het überhaupt zou beginnen, het op die rare huizenmarkt zou aanvangen en zo rustig zou opbouwen naar een climax toe. Een soort financieel tsunamie vormend.
Maar, hij voegde er wel aan toe, dat het dan zelfs ook in Azië je niet veilig zou zitten respectievelijk voor de grootste gevolgen gevrijwaard zou zijn... daarom kwam hij met andere adviezen. Deze heb ik, en zeker nu, naar tevredenheid opgevolgd!!

Ik kan je bezweren, de afgelopen jaren heb ik me vaak genoeg afgevraagd waar mijn verstand toen heeft gezeten, want het was een waar feest op de beurs in de VS en daarmee ook deels hier in Europa en natuurlijk in Azië, maar daar was het allemaal toch net een tikkie minder heftig....... tot een aantal maanden geleden en de boel aan de overkant van de oceaan toch langzaam maar zeker begon in te storten.
Geen heftig geld verdient in de tussentijd op de beurs aldaar..... enerzijds vond ik dat wel erg jammer, anderzijds was ik overtuigd van mijzelf en best tevreden met de lagere opbrengsten van de weg die ik dan wel gekozen had. Plus, erg happy met mijn mooie stenen spaarpot waar in ik nu woonde!!

Toen ik in februari terug kwam uit Thailand en mijn plannen op een rij zette voor de toekomst en o.a. de conclusie trok dat ik mijn stenen spaarpot zou moeten verzilveren om een en ander mogelijk te maken, had ik een gesprek met de voor mij nieuw gekozen Delftse makelaar. Erg onwennig was dat wel, want ik had tot dan toe altijd bij Van Oosterom & Verhagen gezeten en was daar altijd zeer tevreden over geweest... maar ja, die werkten niet in het centrum van Delft. Ergo, onze combi wat betreft het opereren op de huizenmarkt was duidelijk minder geschikt in/voor Delft en dus heb ik op aanbeveling van 'familie' Voorberg Makelaars in de arm genomen.
Mijn gesprek met deze makelaar ging toen over mijn verwachtingen op de huizenmarkt. Ik zei dat ik mijn huis wilde verkopen per medio najaar 2008, maar dat ik het graag nu te koop wilde zetten (februari 2008) omdat het a. geen broodje kaas was, en b. ik verwachtte dat de huizenmarkt door onrust op de aandelenmarkt nogal onder druk zou kunnen komen te staan en ik dat enigszins voor wilde blijven. Dat ik nooit zou verkopen als ik nu niet ineens een toch ietwat andere toekomst voor mij zag en daarbij mijn stenen spaarpot moest opbreken om die mogelijk te maken.

Nou, met onze huizenmarkt is het gelukkig niet zo gegaan, althans tot nu toe, als ik gedacht had en de verkoop van mijn meer dan prachtige onderkomen staat nu toch voor de deur zo voel ik aan mijn water, uhum.

Heb wel een probleem nu. Wat als ik de tent hier verkocht heb en een groot deel van de opbrengst moet gaan 'stallen' voor de toekomst? Waar beleg ik dat geld in hemelsnaam in? Hoe kan ik het zo laten renderen dat het niet verdamt? Ik geloof heilig in grond en stenen als enige echte duurzame belegging, en of dat op zich terecht is durf ik echt niet te zeggen. Op de lange termijn wel hoor, maar of dat voor mij genoeg zal blijken te zijn, na wat ik al heb mogen meemaken, is extra lastig in te schatten. Met andere woorden, heb je lang genoeg van leven om die vruchten effectief te plukken?
In Thailand zal ik m.n. in grond en stenen duiken met slechts een klein deel van de opbrengst hier, maar hoe verdedig ik hier nu het best mijn financiële toekomst met wat ik hier wil houden voor de toekomst?

Je ziet, enerzijds kan je wel denken dat je het weet.... dat boerenverstand ook, haha, maar anderzijds helpt het je geen snars wat betreft de alternatieve weg die dan bewandeld moet gaan worden........

Mocht iemand tips hebben, dan sta ik daar graag voor open... ik weet dat ik het in ieder geval erg lastig vind.
Tegelijkertijd kijk ik uit naar het avontuur waar ik aan ga beginnen, een avontuur met een heerlijke partner. Eentje trouwens die wel veel grond heeft maar geen grote hoeveelheid contanten en wat dat betreft mijn tegenpool zal zijn. Misschien dat we samen elkaar, wat dat betreft, goed in balans kunnen houden, en zo iets echt degelijks op kunnen gaan bouwen. ... We gaan het ontdekken!

Een gelukkig mens hier!

Yep, da's een ding wat zeker is, ik ben weer eens erg gelukkig!
En rijk, om niet te vergeten :-)) Niet letterlijk hoor, maar gevoelsmatig. Vandaag moest ik weer mijn halfjaarlijks bezoek afleggen aan het ziekenhuis en dan ben ik altijd gespannen. Zal de uitslag van het bloedonderzoek wederom goed zijn of krijgen we deze keer te maken met een mindere uitslag, met alle gevolgen van dien....
Als van alles en nog wat goed lijkt te lopen, dan ben je natuurlijk bang dat er ergens een kink in de kabel komt, en dit is zo'n potentiële kink in de kabel........MAAR de uitslagen waren wederom helemaal goed en, zo werd mij met een plezierige lach medegedeeld, het virus was lekker diep in slaap en zal dat voorlopig ook nog wel blijven (natuurlijk mits ik keurig en op tijd mijn veelkleurige vriendjes naar binnen blijf werken!)!!
kik was deze keer meegekomen en kon en passant zijn vragen kwijt en werd volgens mij op alle fronten helemaal gerustgesteld door de antwoorden die gegeven werden!
Nou, donderdag 28 mei 2009 (!), daags voor Bibi's en Jeroens trouwen, moet ik weer met mijn spreekwoordelijke water voor mijn dokter verschijnen......... heerlijk, 8 maanden op dat front weer 'zorgeloos vrij' door het leven te gaan, helemaal top!

'Laatste' dit, 'laatste' dat....

Als je er een tijd tussenuit knijpt, zoals ik nu ga doen door naar Thailand af te reizen met mijn dan echtgenoot en van daar uit o.a. een stuk of geheel zuid oost Azië wil gaan ontdekken, dan zit je hier al gauw min of meer afscheid te nemen van die en gene.
Natuurlijk ben ik regelmatig terug in ons kikkerlandje, want zonder gaat tenslotte ook weer niet voor "yours truly", hèhè !

Zo ben ik gisteravond voor het 'laatst' aanwezig geweest bij mijn Loge. Wij hadden de opening van het nieuwe werkjaar en dat gebeurd altijd door de Delftse Loges gezamenlijk. Nu ben en blijf ik wel (buiten)lid hoor, maar zal er toch heel wat minder gaan komen. je kan je tenslotte niet in tweeën splitsen! vanaf mid oktober/november ga ik mij vervoegen bij Loge Erasmus. En zoals ze dat zo mooi in Thailand zeggen: "same same but different". We gaan het beleven, zeg en denk ik dan maar.
Dat zelfde geldt , weliswaar op een andere manier, voor de DWH.... ook daar blijf ik nadrukkelijk bij betrokken, want het wel en wee van de DWH ligt mij inmiddels na aan het hart! Een goede club die ieders steun verdient. En dat zeg ik natuurlijk vanuit mijn invalshoek;-)
En zo kan ik nog wel even doorgaan....... Een tijd weggaan is en blijft spannend en ik kijk er dan ook naar uit, het avontuur, de ervaringen (goed en slecht), het rijker worden (door die ervaringen, want financieel ga ik daar even niet van uit, haha).

Ik zal via hier en mijn andere weblog de lezers op de hoogte houden van het wel en wee.

Ben zo nieuwsgierig naar de toekomst, erg hè? Kan niet wachten op de dag van morgen, maar goed, wie heeft daar geen last van?

Delft Taptoe plus 'foreplay..

Photo right (taken by Will Steffen): Kik and I, somewhat cold, but enjoying while watching the parade of the marchingbands trough Delft. In the background Delft's old churchtower, de 'Ouwe Jan', which "leaning over" has been succesfully coppied in the 13th/14th century by the city of Pisa ;-)

Yesterday it was the day of the marchingbands in Delft. In the afternoon the canals and streets of the innercity of Delft was full of music performed by around 20 marchingbands who followed eachother while marching trough our city centre along the old, mostly still 17th century canals.
Kik and I, with some dear friends followe dit all from a 'terraceboat' in fron of the "Stadskoffiehuys" on the Oude Delft, the canal on which I live and to be more exact, actually just around one hundred meters from my own front door!
The weather was not ideal but we were allready glad we all stayed dry!

When Delft started again with its famous Delft Taptoe, one of the conditions put forward by the cuty councill for funding this wonderfull and musical event, was that all the participating marchingbands should walk for free in a kind of parade trough the innercity of Delft. So, since that decision and acceptance by the marchingbands, every saterday afternoon when the Taptoe is on the city calander to take place on friday and saterday evening, we cann all enjoy the qualities of these bands during the day for free!
Personally I would have also turned that part into a competition and I would every year have a jury choose the best marchingband performing while marching trough Delfts innercity (which, due to its canals and sometimes somewhat smaller streets, really challenges the bands in the way they can adjust performing in allmost any condition they are placed in!) as well as I would have a jury of ordinary by standers along the route select a 'winner' as well and so would hand out two prizes, one given by a specialised and 'proffesion' jury and one by simply a popular vote..... to hand over to the respective bands at closing of the taptoe on the saterday night!

Well, thats what I would do, hehe.... but all in all it was simply a great event, also when we attended the taptoe itself at night! On the old market square, with a beautifull illuminated New Church (also 14 century) in the background, it was simply a feast of marching music in lots of different styles and marching excellence.
There was also a performance of Tjaikovsky's Overture 1812, in which they used 'antigue cannons' fired by guys dressed up like soldiers from the late 18th, early 19th century.
The Taptoe was closed with all the participating marchingbands, whom all had at least 15 minutes of showtime each as a band on its own on the paradeground, playing in beautifull unision our national anthem (hope I wrote that correctly here). But can one go wrong there when allmost600 till 800 brass musicians all play together??

Wel, that is it for my first entry again since early july, so sorry it took so long, BUT I now feel more urgency to make time to write down some contributions, small or big.

Het einde nabij van een stuk bekrompenheid en naïviteit????

"Reisbeperkingen hiv-patiënten herzien op G8-top "
..... We gaan het merken, en dan nog benieuwd of die Amerikanen het ook daadwerkelijk zullen gaan doen. Het land via welke het hiv-virus zich over de wereld verspreide, verbood het binnenkomen in de VS van mensen die het hiv-virus hadden opgelopen al in een vroeg stadium en zorgde er zelfs voor dat de VN haar grote Aids conferenties niet meer in de VS organiseerde. We gaan het dus merken, zou wel positief zijn, want er is geen enkele medische noodzaak voor het beperken van het in/naar je land toereizen van mensen met hiv .... men kan zich beter meer druk maken over hoe t.z.t. effectief een pandemie te voorkomen resp. te bestrijden en/of de gevolgen daarvan aan te pakken. Dat die gaat komen is zeker, de gevolgen kan men inmiddels ook al uittekenen, maar je hoort niets over wat men ertegen denkt te doen, en al helemaal niet tegen die gevolgen... kan nog leuk worden. Maar goed, dat is voor diegene die die pandemie overleven...en maak je maar niet druk, dat is nog steeds wel het gros van ons (afkloppen)!

Hele artikel kan je lezen op:
http://www.telegraaf.nl/buitenland/1435052/__Reisbeperking_hiv-patient_herzien__.html?p=2,1

25 juli Bolshoi Ballet at Carre in Amsterdam

Having visited the Bolshoi Ballet twice in the eighties in Moscow while attending the World Youth Festival there, but never since been able to see this magnificent Ballet company agai, I now have the chance to see them perform here 'at home' in Amsterdam.
And ofcourse, it will be great to introduce them to Kik. It will be a one time opportunity I think, to show him the Bolshoi. I hope it will be a real wonderfull experience for him!
Originally I thought to book all 3 ballets they are going to perform, but since I called them and heard the ticketprice, uhum, I decided one performance would be just great as well....... due to my eye problems, which I have since 1996 I need to sit not too far from the stage if I want to have a decent view of the events taking place on the stage, ergo most of the time one is stuck with the somewhat more expensive seats... now in general thats okay, aha, but this special performance of the Bolshoi is of a total different class, so also the ticketprices are ;-)
The Bolshoi has been performing these last two years twice abroad, in London and New York, and so Amsterdam will be their third foreign stage they perform on.
The ballet I chose to go and see with Kik is "Spartacus". SwannLake I had allready seen though ofcourse the Bolshoi-performers have changed since 1985 (at least I hope so, uhum) and KIk might enjoy this Roman situated spectacle.
He then will be able to compare it with the Simon Cabaret performance in Phuket of their Egyptian/Roman scene the have, and in which Kik danced as well..... but am afraid that he will be blown away by the Bolshoi performance (at least I hope he will, and me as well for that matter)...... but thats my anticipation.
The announcement on the Carre-website, about this particular piece of ballet reads as follows (sorry guys, this is in Dutch):
In Spartacus keert men terug naar het oude Rome waar de gladiatoren vochten voor hun leven. Dit krachtige werk blinkt uit door de dynamische energieke dansen. Daarnaast is het een intens liefdesepos waarbij lyrische momenten worden afgewisseld met imposante massascènes met strijdende bataljons. Het is een oogstrelend spektakel, een vuurwerk van hoge sprongen en sublieme danscombinaties. Samen met het Bolshoi orkest in grote bezetting zorgen de, nog altijd beste dansers ter wereld, voor een theateravond die zijn weerga niet kent.
Realy looking forward to go and see them with Kik, and afterwards, hopefully, I will write a most enthousiastic report here!

Afgetreden!

Het zat er aan te komen, met het oog op mijn a.s. huwelijk in oktober & november met Kik, dat ik vroegtijdig zou aftreden als voorzitter van de Delftse Werkgroep Homoseksualiteit (DWH). Gisteren was het dan zover, en heb ik het voorzitterschap overgedragen aan mijn opvolger(s). Ik ben blij met de vervangers die nu aan de slag gaan om de DWH verder te helpen op de weg die ik met de DWH ben ingeslagen.
Wil je als lokale/regionale belangenorganisatie voor homoseksuelen goed functioneren dan zal je je heel duidelijk naar je omgeving moeten openstellen. Dat kan dan alleen als je je ook zichtbaar weet te maken, naar de inwoners, naar de politiek, naar andersdenkenden op basis van geloof of seksualiteit. Eenheid in verscheidenheid is een kreet die niet alleen slaat op de homo's maar ook op de maatschappij waarin wij leven. Wederzijds respect voor elkaars eigene is de basis van een pluriforme samenleving die alleen maar sterker wordt naar mate men dat respect ook praktiseert!
IN dat laatste schuilt de uitdaging! Voor mij zijn de afgelopen jaren een hele mooie ervaring geworden. Voor het eerst was ik voorzitter van een club geworden die slechts een kleine doelgroep vertegenwoordigde, maar wel de oudste doelgroep, een doelgroep die altijd bestaan heeft en altijd zal blijven bestaan, omdat de natuur dat nu eenmaal zo georganiseerd heeft. Een doelgroep die er niet zelf voor gekozen heeft er te zijn, je wordt of bent er ongevraagd lid van. En om die reden allleen al verdient deze groep juist het respect van al die anderen, de hetero's!
Maar juist omdat homo's 'anders' zijn dan al die anderen is er door die anderen vaak knap intolerant naar de homo's opgetreden, of het nu de mannen of de vrouwen betrof.
Ik vond het dan ook meer dan de moeite waard een , bescheiden, steentje bij te dragen aan het winnen van respect van de omgeving waar wij hier in leven.
Ontevreden ben ik er niet over, de weg naar het vanzelf (!) krijgen van dat respect is langzamerhand weer ingeslagen.
Belangrijk hierbij is wel dat de homoseksuelen ook onderling elkaar dat respect geven, want met onze 5 a 8 % aandeel in de bevolking weten de homo's ook onderling soms knap disrespectvol met elkaar om te gaan en weet men elkaar soms kanp goed en pijnlijk te discrimineren. Wat ge wil dat u niet geschiedt doe dat ook ene ander niet, is een gezegde die ook de homo's zich soms wat meer ter harte zouden moeten nemen!

Nu, dat alles heeft het voor mij zo zeer de moeite waard gemaakt mij in te zetten voor de DWH. En ik ben dan ook erg blij dat dat werk nu wordt voortgezet door een jong, dynamische maar ook heerlijk eigenwijs tweetal met een hardwerkend bestuur om hun heen!

Voorlopig blijf ik nog wel betrokken bij de DWH, zolang ik hier in Nederland ben wat directer, en als ik straks met Kik naar Thailand ben gegaan wat meer op afstand. Voor dat ik vertrek echter hoop ik de subsidieaanvragen met de gemeente tot een goed einde gebracht te hebben, de lustrumactiviteiten voor midden oktober mee van de grond gekregen te hebben en nog aan een aantal lustrumlezingen mee gewerkt te hebben op de DWH die onze leden, onze doelgroep maar ook al die anderen daarbuiten, wat genuanceerder naar onze specifieke problemen in onze huidige maatschappij zal laten kijken.
Dirk Jan, Marleen, Stevie, Eric, Michel, Nanno..... heel veel succes bij het voorttrekken van de kar. Hoop dat het jullie bevrediging zal schenken en geluk!
Zelf beschouw ik mijn periode als DWH-voorzitter ook als een hele gelukkige, al was het maar doordat ik door dat voorzitterschap in enige mate werd 'afgeleid' van het verlies van mijn moeder de maand ervoor EN omdat het voor mij samenvalt met het ontmoeten van Kik en mijn keuze met hem mijn verdere leven te willen gaan delen!

De foto hierboven is die van mijn laatste publieke optreden voor de DWH als haar voorzitter, als gesprekleider op de eerste lustrumlezing op de DWH afgelopen maand met Ronald Vuijk (hier in beeld) als liberaal wethouder van Delft en Frank van Dalen, landelijk voorzitter van het COC (die trouwens vandaag zijn voorzittersstokje overdraagt aan zijn opvolger) maar niet op deze foto staat.

A week earlier: a 'debate' with a European Member of Parliament

Last week, and it allready feels like ages in the past again... I had a debate, if one could call it that, with European member of Parliament Sophie in 't Veld from Democrats '66, a dutch party member of the European Liberal Group in the European Parliament.
Originally I was expected to have this debate with Boris van der Ham, the National MP for D'66, but due to family situation he was not able to come to Delft and instead Sophie was willing to come to Delft all the way from Brussels. The debate tok place during the political cafe of the delft branch of D'66. For me, as a liberal from the dutch VVD, it was a change of scenery to attend a meeting of D'66.
But debating about gay rights with a European member of Parliament is somewhat harder for me then a national MP, because on the european level its so hard to disagree with eachother and our problems look so petty compared with elsewhere in the European Union. Nonetheless I was able to make my local/regional points though knowing that Sophie could not be of any help with getting these problems in more positive waters. I realise and realised that she has tougher nuts to crack, and ofocurse wish her lots of good luck with doing so!

Sadly we only had roughly 20-30 minutes, the Democrats also wanted to discuss freedom of speech, as a consequence of the Wilders-movie Fitna. I disliked that because we give this guy way to much credit and attention and specially if one has not even seen the much bespoken movie yet. All of us and the world is still waiting for the release of the movie and some think it will turn out to be a hoax. I think the movie will come tohugh because he will be the laughingstock of the whole world if he doesn't go ahead with it now after all that has happened just as a consequence of him announcing the making and arrrival of the movie.
I hold and stil have the opinion that as long as there's no movie there's not much to discusss about and we should instead discusss those things which we can judge, like how gay rights are developing at present, the attitudes of the general public to gays, etc. And how the futur of our gays looks like....... but well, we were just guests at this political cafe so what can one do.....
BUT all in all it was still very pleasant and nice to be able to at least to have this little 'debate' ;-)

A cold Easter with even some snowfall, the day before leaving for Thailand again!

24th of March, am waking up at my Delft home in The Netherlands, suffering from a heavy cold and not feeling very well these days because of that, while also having to prepare for my departure to Thailand the next day.
I took this picture today while making my last walk with my dog Didi before she is leaving with her temporary host for the duration of my absence. Didi is crazy about snow and really enjoys walking in it, as I normally do I have to admit. BUT not today! I am shiffering, my nose keeps running like it has to finish in a new world record marathon.
The remainder of the day I walk around like a zombie, hardly anything I get done .... which is bad because tomorrow I will leave for Bangkok and I try allmost everything to get rid of the cold. Now, allmost midnight here in Holland, I slowly seem to have beaten the worst of the cold and start feeling better again......
The administration I wanted to finish this Eastern Weekend but because of feeling really lousy I failed in doing, is now on a pile. I am going to take the whole damn lot with me on the plane and will try to do as much of it during my first days in Thailand, while still in Bangkok! Hopefully all is done when I leave for Patong Phuket on friday to finally meet up with my Kik again.

My suitcase is partly filled with clothes but also with some goodies and souvenirs for some of our friends in Patong Phuket. I can only hope they like it!
Am looking forward to see Kik again, much to talk because a lot has happened since I left Thailand end of January. Not between us, but with his familly. I want to put Kik's mind at rest about all that, if I can. If I still need to! Originally I was booked on the flight to Bangkok on the 6th of april but after receiving all these gloomy messsages and calls about what happened I promissed him to try to fly down as early as I could in the circumstances and so thats tomorrow. All very short notice but well, he's my futur husband and I don't want to create the impression that I am only there for the good times, also the bad times we need to be able to share if we can. To support eachother in difficult times if possible!

Well, have to admit , its now also turning out into a blessing in disguise. The weather is so cold for me...it seems since I returned from Thailand end of January I have more difficulty dealing with our weather system. The warm, and at times hot Thai weather seems so much easier and more agreeable. Will discover the truth in all that soon enough. From around 0-4 degrees during daytime and -4/5 nighttime I'll now go to an area which has temps between 28 nighttime and 30/35 daytime.

This evening I also had my last meeting with the Jubilee committee for DWH 40 years, which we hope to celebrate 3d weekend of October. On sunday, in 2 weeks time we'll hold a meeting via Skype: me in Patong, they behind their desks/computers here in Holland. They all sounded pretty jealous when I told them about the temperatures, specially Sergio, he's from Surinam and he loves warm weather and is not at all that pleased with the present weather here. He goes back to Surinam second half of August.... just the period when we have mostly very attractive and warm weather here........ well, Kik wil be hopefully here in Holland again, this time for allmost 3 months, till the end of October. BUT thats all still plans of which I can only pray and hope they all will become true. My 50th birthday celebration and marriage to Kik as the highlight of this comming autumn and hopefully a very good start of a life together with Kik.

Pictures on picasaweb from now on!!!!!

For a long time I had problems showing pictures made during my last trip to Thailand. I hope I now solved this problem in a good way by using, also from google, like this Blog, athe picasawebsite for publishing my pictures.
Sofar I allready placed a large part of my Thai pictures online, and more will follow because their are many and its a lot of work.
I hope my visitors wil enjoy them, because I know lots of you simply like to see pictures belonging to the stories told in my blog. Now you can. For the site, look to your right and you see the info in my profile information below, also a new addition, my picture ;-)
Slowly all the pics will end up on this site for al to see, so please: let me know what you think of them!

O, I only give general info with the pics, I name no names of others shown in them, only the occasions.

Starting learning THai...pffff

I started to work trough the first lesson of God knows how many to learn some Thai.
I took a course with NHA, a dutch language shool for around 60 languages it seems, of which one is Thai.
It came well recommended by a dutch fellow I met in Patong Phuket in December who said it worked really well for him and the assistance from their teacher had proven excellent. Well, not being at home at the learning a language - business I took his advice and entered the course. Also because it was also prominently positioned on the www.tHaiportal.nl site, which by the way shows lots of different news from and about Thailand and the Thai.

Working trough the first pages, and listening to the first vocal lessons on the CD's delivered with the course, I get a scare: will I ever be able to manage to learn this language. A real "pfffffff" it will be for a while, I am sure!
I wonder if I understand a bloody thing of it...but well, I get strenght from the announcement in the first lesson that this first lesson is just an introduction and I don't have to learn it by heart...Bless these guys ;-)
All will come back in the lessons following this first introduction.

Well, keep you posted if I change my mind about how difficult Thai is, haha ..... only wondeirng how long that will be :-))


Cheerio,
as you might notice, still smiling here ;-)

Thai language course & my house!

Yesterday at the end of the workingday I received my Thai course I ordered at NHA. This institute was wel recommended as an effective way to learn Thai in word, speach and writing.
Well, now I have a load of homework to do as a Thai language student, haha....well, lets see how I deal with it!
I know I have to learn the language to make my acceptance in the world of the Thai more easy.
One also needs to understand their way of thinking, and when one can read and speak (+write) Thai, it helps enourmously!

Now, for the first time in decades back behind the books.....really curious how this will play out!

I hope by the time I go back to Thailand & Kik in April, I'll be able to speak more Thai and understand it a little bit better then I do now, which is more or less zero ;-)

Also the first respons to my house getting on the market is promissing, after the previous weekend it was placed on the market, 3 appontments have been made for a vieuwing. That might indicate that my askingprice for the house, 575.000 euro, is not too crazy, hehe, but might actually be realistic in the present market setting.
Well, as they say: eating is the proof of the pudding, so lets wait and see if the vieuwing will be followed up by more vieuwings and offers, which ofcourse means that a fish might bite and as such can be caught!
The sooner the better, I say, because that means more clarity and the more one can get in as early a state as possible the better!!

Now I have to concentrate on my taxes, the paers for the sale of my house, etc.
So lets go back to work!!

Cherio from still a very happy guy XXXX

BTW excuse my english or dutch writing, I do not check my spelling all the time or the way I phrase things. Just let the words flow out of my fingers on the screen... hope you manage to read trough sometimes simple mistakes ;-)

BTW 2 And please when having remarks or questions: ask about it, okay? There are no dumm or stupid questions, only the ones not asked ;-) :-))

Wat gebeurd er weer een hoop... en terug in Nederland!

(for my english readers, scroll down till the end, and read my remark there! :-)!! )

Ben nu twee weken terug in Nederland en wat is er een hoop gebeurd zeg, nou ja... ja!
Huis is in de verkoop gezet. De DWH is op de hoogte dat medio oktober er een nieuwe voorzitter moet komen, als alles goed gaat wat de plannen betreft. Ook bij de lokale VVD weten ze inmiddels dat ik van plan ben naar Thailand te gaan als ik alles daarvoor rond kan krijgen. Mijn familie stelt zich tot nu toe ook erg positief op, mede omdat zij Kik in augustus allemaal hebben ontmoet en net als ik een goed gevoel bij hem hebben.

Ook ben ik steeds lichtelijk bang en nerveus want het is nogal een stap.... en hoe meer ik er over lees hoe banger ik wordt. Maar tegelijkertijd raak ik ook steeds meer vastbesloten om alle mogelijke beren die ik op de weg zie, te schieten resp. te omzeilen... waarom?
Omdat Kik zo enorm de moeite waard is om al deze moeite te doen. Ik merk dat ik hem heel erg mis, en gelukkig maar want anders zou ik natuurlijk alsnog afhaken. Maar niets van dat alles!! In tegendeel!!

Heb ook al een vliegticket gekocht om terug te gaan in april, moet nu nog naar de Thaise ambassade voor een visum.
Ook moet ik een concept contract krijgen van Pranee, de eigenaar van het pand dat ik voor 3 jaar wil gaan huren in Patong. Dit zodat alles door een advocaat van mijn keuze kan worden nagekeken en akkoord bevonden. Als dat allemaal goed verloopt kan ik het contract tekenen in april en meer definitieve plannen maken.

Maar wat er ook gebeurd, ik wil in november mij in Thailand vestigen en met Kik een leven opbouwen.......... zo veel te doen, zoveel na te gaan, zo veel te organiseren.

Haha, en dan realiseer ik mij dat ik het nog niet eens gehad heb over 50 jaar worden in oktober en trouwen. Kik al op de hoogte gebracht van de papieren rompslomp die rondgemaakt moet worden en de benodigde toestemming van de IND (die willen zoveel mogelijk schijnhuwelijken voorkomen!). Als alles goed gaat zal hij al die papieren in april hebben, zodat wij dan alles rond kunnen maken en vervolgens ik in Nederland het Nederlandse deel kan aftikken met de Burgerlijke Stand in Delft.

Gut, als ik zo het e.e.a. neertype, krijg ik weer de kriebels van de hoeveelheid zaken te doen.

O, schiet me ook te binnen: ziektekostenverzekering, belastingen, en al dat soort dingen, pfffff...... echt iets om naar uit te kijken.

En maar hopen dat ik ook de discipline heb om alles tijdig gedaan te krijgen, want dit ventje laat zich best makkelijk afleiden. We gaan het merken!

Ga proberen hier bij te houden wat er de komende maanden allemaal gebeurd, zal niet regelmatig zijn, maar toch.

Groetjes!!

O, and for our english readers.. if you scrolled down as far as this then please, if you are curious about what I wrote, just ask and I'll try to place a translation.. otherwise you have to wait and see because the follow ups will be mostly in english I suspect, but not all .... hope you understand! ;-)

While waiting at Bangkok International airport...

I have to admit: Its hard to keep a blog and treat it like a diary!

Now it must be said that the last week I really had little til no opportunity to write/type in the weblog. Extra sorry for that because so much has happened since my last entry!!

This might become a rather long entry, so I wil try to cut it into nice easy pieces with each part their own heading, haha...because if I make a seperate entry for each, then you'l read it most likely the other way round.
Wel never mind, its just me doing dificult, or easy.... just depends from your point of vieuw ;-)

To Udon Thani

From the 20th til the 23th Kik and I went to his hometown near Udon Thani, in North East Thailand. What they cal 'near' I discovered, we would say: at the other side of the country....it was a god 2 hours drive from the Udon Thani Airport to the hometown, roughly The Hague - Groningen, or The Hague - Kleef/Germany haha
Well, when we arrived we were picked up by his family, all in all I counted 10 people and got worried that he might have a real large family (though he never said it would be large). To my surprise there was only one pick-up truck with 4 aircon seats indoors and a open space in the back form goods. NO worry, Kik's father and his uncle with a baby went into the truck, Kik as well, and I was given the frontseat next to the driver, Kik's father. And the remaining7? In the open back space of the pick-up truck, with our lugage....and in the burning sun......outsite the airport, not more then one kilometer, we stopped at a busstop and another guy got in the back....Kik's brother Kukei, who left Phuket a couple of days before and went to Udon by bus ( he rather then me, but it must also be an experience, well, maybe one day for the fun of it......).

When we arrived in Kik's hometown, we were welcomed by his grandfather and mother and neighbours and remaining family.

If you like to know more about my Udon visit, just ask me to tell or write you the stories:
_ welcomingparty
- Fathers birthday (50!)
- visiting the farm of 40 rai (more then 60.000 square meters)
- the Isan Festival (140 people on stage)
- the welcoming ceremony in family/ engagement
- buying a husband??
-Mac (and not the comp!! or the hamburger joint)

You see, way too much to quickly type down here. And then I only named general headlines, because there are more things one could tell about those 3 days in Isans Udon Thani!

A principal agreement reached for taking over....

And indeed, after negotiations, which have gone one for weeks, I reached, to my big surprise within half an hour an agreement with the owner of the building and bar, etc. to lease the whole building for 3 years, starting in november 2008.
Ofcourse I wil not disclose any details here for all to read...but am happy to say that it now also includes the penthouse of the owner, so it is now really the whole building. At present it listens to the name "The Orchid Lounge".
When we'll take over in november we'll change some things immidiatly and some will grow into the new formula Kik and I would like to start, try out ;-)
Wel, one thing is certain, we'll run a really little gay boutique hotel of no more then 3 rooms. Kik and I will take up residence on the topfloor, named penthouse, which really is luxurious and wel provided (sauna, jacuzzi, big shower, big walk inn closet, airco all around, european kitchen, two terraces.well...it will do nicely for the comming years though all in all its not as big as I am used to these last years, haha....but then: how often do we actually expect to spend time there?)
And downstairs we have a nice big bar(space) with terrace. neighbour is the famous gay Paradise cabaret My Way.

Also around this subject I can make subheadings you can ask me to talk about or write, when you meet me, or mail me...
about concept idears, interior, limited outsite changes, food, drinks, hospitality, etc. Be curious and we can easily fil another evening of interestingh talk with a nice glass of wine and when cold enough, next to an open fire ;-)

Leaving Holland while going there?

Is a subject I wil now face and be working on for the next 9 months...a hell of a job, and wil have to wait and see how that will develop, but in a way its easy. After having made the choice to marry Kik, that would be the consequence, because Kik can not life in Holland , not with his background, and at least not the coming years at least! And when you marry you do not want to life seperat lives, at leat not me !! ;-)
So, another nut to crack when home!

Farewell party.... Goodby....See you again!!

It is really touching when one is given a farewell party, which is celebrated like a birthday party with gifts, flowers, and all that!
Friends from all over Patong turned up, to a party which was organised as a surprise (which it was, and for sure the way it was done!)
It was very hart not to cry now and then, but I managed ;-)
Kik was ever so wonderfull, caring, attentive, and all that.

The idear of having to miss him for the next months, really hurts....and as I could clearly notice, specially the next day when we were going to be seperated, he as well.
Originaly he wanted to bring me to airport, but then he backed out and asked to say good by at our house. He didn't want to cry and also didn't wanted me to cry....but also prefered not to see me go in public because I could see in his face he really had to fight his tears, as I had to......so it was most likely best to have the goodbye done at home and not at Phuket airport.

It hurts to let go of someone one loves and have been living with for the last 3 months, gotten engaged with, etc...and starting a business together as well.....while so much to do and then one needs to leave the country.
Can't wait to get back!!

typing mistakes / typefouten

Dear friends,

Its already a while ago I decided not to check or dubble check the spelling and typing of what I write in the blog here. It leaves my mind via my fingers and typeboard on the screen and so also your screen, as it is.

So please forgive me if I offend your language , or mine for that matter, by doing nothing to correct these unintentional mistakes.

Lets blame it on the secretary being absent!

cherio:-)))

It also becomes very exciting now!

The last weks, I have also been busy with exploring possibilities of starting a project here in Patong which could bring Kik and me the opportunity to earn a good lving.
I believe I found just the place, on an A-location, so to speak in the gay area of Patong, Paradise Complex!
If all goes well, and al lights stay on green, as they sofar still seem to do, then it will mean the beginning of fundemental change for me and a long , old wish might get fullfilled though at a totally different location then I ever thought of, namely Thailand.

In the past I allways pictured me as a kind of innkeeper, landlord, runner of a luxury Bed and Breakfast, Grand cafe, or something like that. To play the host with the customers, talk with them , etc. while your staff is taking care of their needs, only once in a while you need to hint them on what they needed to do.
First time I had this vision was when travelling with Eric trough Somerset, with Alan and Christine. MMmm, Fireplaces blasing in an old cottage-inn... or later, whe I was in Rijswijk looking for places to live and had my eyes set on a building in front of the Old Church there. A grand cafe concept with possibilities to stay one or more nights...a small hotel annec...well gues you get the picture!

Now thats exactly the opportunity which seems to present itself on a prime location and for still a decent price and so affordable with a good ceretaintly that the investment will be earned back in full if not much more...ofcourse all will depend on good and hard work.
But now that I have decided to marry Kik, and he has said yes ofcourse, it also was clear for me that I could not live in Holland and he in Thailand. Kik has no futur in Holland, he knows that! he knows his study and background can only provide a futur when he stays in Thailand (Classical Thai Dance). And because I am not bound to Holand at the moment, my choice is made easily.....strangly enough!
I thought I would be scarred stiff by the thought, but that isn't the case.
I am scarred stif though for al the work it involves to make everything fit, time wise and otherwise.

But I appoach it now as a project, like I have mastered many before, with one big difference, now I am the one taking the risks ofcourse. But if I folow the same principals, it should be okay. As far as I know, I never lost money on the projects I did for all these other people and cities, so...hopefully now I will not either!

Kik by the way is turning into a wonderfull guardian of the possible risks involved as well.

Doing business in Thailand is very different from Europe, respectively Netherlands. So preparation is the word and one has to realise that not all will go as one had planned but will happen anyway, hehe

Tomorrow will be a crucial day again, because then I have a talk with the General Manager of the Paradise Hotel, the main stakeholder in the area I like to get involved in, to hear is reaction and if I can expect any opposition or support from the hotel in the enterprise I have in mind!
Las night I talked with another quality organisation, the Simon Cabaret, yes, kiks emplyer, and they said that they could support me and maybe even link up with my enterprise if I am able to keep my vision in tact and excecute it accordingly and that I then can expect a possible very good earning out of it all...they clearly liked the concept I am thinking off....rare for Thaialnd, respectivly Patong Phuket, but not that rare for western Europe, I have to admit.

Well, we'll see.
If the next day will be as positve as the previous ones on this matter then I'll also book a return flight to Phuket for april, but then not for 4 weeks or longer but more likely for 2 up till 3 weeks....can't afford to stay away from home again for a long time.
Also a lot need to be prepared in Holland as well, to make it al work out nicely!

But if al wil go ahead, there will be the need of signing a contract, hehe...and that can only be done in person.
So, if all the details are okay (in the contract that is) and checked and double checked by laywers, then ......

okay I start to repeat myself.
have a good day all, I am off!!

Dat was een pauze! That's what one might call a break or interval!

TO all my loyal readers, sorry to have been out of the air for such a while.
A lot has been happening and also these last 8/9 days it has been very hard to get online with my Macbook and so also taking care of some updates in my weblog.
Some things can't be helped, uhum.

HOpefuly tomorrow I'l be able to come with more updates because after tomorrow I'll be of to North East Thailand, the home area of Kik, to visit his grandparents and his father, who celebrates his birthday on the 21st of january (thank God the man is older then me, just, haha)! And I believe that in the countryside of Udon Thani, or Isan as the whole region is called there is little chance on wifi or other high tech facilities...so I leave sweet dear Macbook safely at home in Patong and will start using it again from the 24th onwards...and then its only3/4 more days till I start the journey home...sniff sniff

17.58 09 01 2007 - 2008 23.58

De laatste dagen voor woensdag de 9e vroegen Thaise vrienden al zo af en toe waarom ik wat afwezig was. Gelukkig, als je dat tenminste belangrijk vindt, hebben ze me nog net niet spontaan zien huilen.
Waarom? Ik beleefde de afgelopen dagen weer de laatste dagen van mijn moeder, die vorig jaar op de 9e overleed om 2 voor zes in de middag. De laatste doktersbezoeken thuis, vervolgens eindelijk de rit met de volledig medisch uitgeruste taxibus naar het ziekenhuis. Elke herinnering, woorden gesproken tussen mijn moeder en mij, kwamen terug... ook de onbeduidende zaakjes. Zo herinnerde ik mij dat ik moeders boodschappenlijstje, de laatste door haar opgesteld, met ook spullen om van thuis mee naar haar toe in het ziekenhuis te nemen, nog steeds bij mij thuis ligt. Maar ook de laatste woorden die wij beiden bewust tegen elka ar hebben gezegd...en tja, dan ging er vaak spontaan ook een kraantje open. Vooral de 9e zelf was best moeilijk. De hele dag toen met Ma in het ziekenhuis doorgebracht, maar haar helaas niet meer bij volle bewustzijn meegemaakt. De zorgen, elke handeling van de artsen, de gesprekken met verplegers, onderzoeken, uiteindelijk de gang naar de IC, de telefoongesprekken met mijn broer en zus. Je broer en zus moeten bellen dat ze nu echt moesten opschieten (alsof ze dat al niet probeerden, maar dat kon ik toen ook niet ruiken). Dat de dokters gezegd hadden dat Ma het niet meer zou redden vandaag. Enfin, een heleboel emotionele herinneringen die allemaal terugkomen als een film die in je hofd draait.... dan weer terugspoelend en dan weer vooruit maar uitzetten, nee dat kon nu net dus niet.
Gelukkig had Kik vrij kunnen krijgen Van Simons Cabaret en konden we de avond weggaan, naar Phuket Fantasea. Was daar nog nooit geweest en moets spectaculair zijn. Goed, dus ook het diner erbij geboekt. Goedkoop, ook naar Thaise begrippen , was het niet. Zoiets als een avondje naar het Circustheater gaan bij ons.

Maar moet gezegd: afgeleid werd ik, en of ik wilde of niet, kreeg geen kans met mijn gedachten af te dwalen naar het ziekenhuis anno 2007. Mar goed, honderden spelers/figuranten, 16 olifanten, buffalo's, gigantische decors die wisselden, klassieke thaise dansen, cabaret, illusonisten, en luchtacrobatiek boven je hoofd ana het plafond (logisch)...wat weer bijzonder was want nog niet eerder heb ik 8 luchtacrobaten synchroon ieder op zijn eigen plek een hele serie zien afwerken...echt indrukwekkend.
Enfin, ik kan hiervan een hele beschrijving geven, maar dat komt dan wel een andere keer.
Goed, werd dus knap sterk afgeleid en rond half elf verlieten wij het 'theater' complex die iets weghad van een kerstmarkt, Efteling en Circustheater gecombineerd. O, en er werden de hele tijd kerstmuziek gespeeld!
We waren in Kamale dus had Kik met zijn moeder afgesproken hetgeen ik heel passend vond, symbolisch gezien.
Maar goed, dat laatste uurtje naar 2 voor 12 (2 voor zes in Nederland dus) was lichtelijk slopend. Had graag afgezonderd willen zitten rond het 'uur U' maar juist toen brak er een stortbui los en dan ga je met voldoende verstand niet de weg op. Dus zaten we in een poolbar langs de weg....denk dat Ma daar wel hartelijk om zou hebben gelachen.

Het 'uur U" nadert gestaag, en even voor 2 voor middernacht (2 voor 6 namiddag in Nederland) maak ik een smsje klaar naar mijn broer en zus met "proost, op ma!" nadat ik ze een half uurtje eerder al had ge-smst dat 2 voor 6 Nederlandse tijd, 2 voor middernacht Thaise tijd wij 3-en stil zouden staan bij en proosten op Ma......en zo, net als een jaar geleden, allemaal samen zouden zijn, ook al zaten we op verscheidende plekken op deze aardbol!
In die open poolbar, aan die tafel met Kiks moeder en Kik zelf, voelde ik me neens ontzettend droevig worden, het gemis raakte me vol in het gezicht....raar wat symboliek kan doen over de tijd met iemand. De hele tijd zag ik het beeld vor me van mijn moeder en wij 3-en in dat laatste half uur, laatste kwartier, laatste minuten...zo ontzetend vreemd.

Kik vroeg ineens, waarom ik plotseling zoveel rookte? De ene sigaret na de ander passeerde mijn lippen.......ik keek hem eerst afwezig aan. HIj vroeg of alles goed was. Toen realiseerde ik mij wat hij gevraagd had en antwoordde ik: " IN het ziekenhuis mocht ik vorig jaar niet roken, en mijn hemel, wat snakte ik er toen juist naar...vandaar, want ik beleef alles weer opnieuw en zo echt, maar nu zit ik toch niet meer in het ziekenhuis en kan ik wel roken. Zie het maar als plaatsvervangende stress afweer"
Toen, om 2 voor 6 barste ik in alle heftigheid weer in huilen uit, midden in die poolbar (de lokatie interesseerde me even helemaal niet). Met tranen in de ogen, drukte ik op de verzendknop van mijn mobiele telefoon naar mijn zus en broer en proostte ik op Ma's welzijn, waar ze ook mocht wezen!
De moeder van Kik sloeg de arm om mij heen en zei dat ik niet moest huilen. KIk zei vervolgens dat als ik huilde dat dan met positieve gevoelens moest zijn want anders hield ik Ma's ziel vast en kon zei zich niet bevrijden van deze wereld om zich op de volgende voor te bereiden, een hopelijk betere!
Een mooie gedachte!
Een par tellen later kwamen gelijkluidende smsjes binnen van mijn zus en broer! Wat een warm gevoel, dat we allemaal het zelfde hadden gedaan op het zelfde moment!!!
Net als een jaar geleden voelde ik me weer erg warm en, gek genoeg, ook erg gelukkig en blij hoe alles gelopen was.
In de rotsvaste overtuiging dat Ma dat ook was en is!

Weer een paar tellen later, kon ik me de emoties voor 2 voor van mij afschudden. En ik zei tegen Kik en zijn moeder: "Zo, en dan gaan we nu het leven vieren!".

Nouuuuu, dat heb ik geweten!! Het is uiteindelijk een bijzondere nacht geworden hier in Phuket Patong.
En knap laat en een klein beetje teut maar rolde ik in de vroege ochtend mijn mandje in. Blij en droevig tegelijk, maar blij nog het sterkst. Ma was wederom passend uitgewuifd.

Christmas and New Year and the 7th of October 2008

Hehe, what a week has that been, pffffff

Xmas celebrations started here on Xmaseve with parties all over..... I went to in total 4 parties that evening/night. Among, have to say, also a birthday celebration. The evening before two bosses of Simon Cabaret celebrated their birthdays with a white party at the More Bar in centre Paradise Complex here in Patong. Quite an affair, because the whole Simon crowd turned out ofcourse.
A crowd by the way I was seeing much more of this last week, and can tell you, not at all booring!

Normally I spend Xmas eve with my mum, but last year I didn't, because we were going to travel together to my sister the next day for a special Xmas lunch she had organised for our direct family. Sadly two weeks later my mother passed away, so in fact we al have been very hapy to have celebrated that Xmas with her in a special way: for a long time my brother and sister and me celebrating together, and O what did my mother enjoyed that!!
Well, one of the reasons being here is that I wanted to add a very new series of memories connected with those days of Xmas, and New Year, BUT not to forget her...which is, I found out, quite impossible. It hits you at the most unexpected moments, so also during all these parties I went to during Xmas.

In the next couple of days I wil download new pictures, made during these last weeks, so you can have a look at them at your leisure!

Last year, on the 31st I made a trip with my mother along all the places she enjoyed visiting when she was living in The Hague with my father and after that with us children.
This time I went on a special gay trip, yea yea, with Kik, with Club One Seven, and as last year (march) it turned out into a very cool, and fun excursion. With lots of swimming below the cliffs of one of the ilands.

We had to hurry back to Patong, just to be in time to drop Kik of at Simon Cabaret, because he had two shows to play. The show must allways go on, is something they live by here, hehe.
After having taken a shower myself, I went to the area of Paradise complex, also known as the gay area here, to wait for Kik and to celebrate the new year together.

I waited in the Orchid Bar, the place were we met for the first time on the first day of my last previous stay in Patong last march (5th). He arrived 5 minutes before midnight, haha... I had ordered a special bottle of sparkling white wine and together with the owner and another friend we settled for the arrival of 2008.
Just before the clock hit 12 I asked Kik to give our friendshipring back to me, and I put it on the table next of me, together with my own. He loked pussled and maybe even a little bit frightend...cruel?? well, read on!

At midnight I wished him a splendid New Year and 2008 hoping that all his wishes may come true! He then wished me in a special way the same for me and while the other two present could only look on, we fel in eachothers arms....then I asked him if he would like to marry me, and he said YES!
Only then I put the ring back on his finger, and he did the same with mine.tears in our eyes, and also, I found out in the two onlookers who got the meening and were very much enjoying it al.

I told Kik, now he had said yes I would like to marry him on the 7th of October this year, which also happens to be my 50th birthday. I was allready planning a damn nice party then, so now I could add this as the new highlight of that event...if ofcourse all goes well, hehe.

Ofcourse, we both tried to hit the phone to call the people we care most about and after some toruble I at least managed to call my close family and best friends to wish them a happy new year and tell them the good news. I thank them al for their support and feeling happy for me!!

After all that calling and finishing the bottle of wine and an extra load of wine from the woner, we set out to circle the bars to wish the people we know there also a happy new year.....in the end ofcourse we wound up with the Simon Gang, as I sometimes like to call them, and hit on Galaxy, the thai disco here...and it was allmost daylight and new year in Nethwerlands, when we fell a sleep, satisfied but exhausted.

On the 1th Kik first visited Temple to do his new year prayers and after we went to visit his mother and brother at Kamala, were I asked her if she had any objections. After a couple of questions in english and a lot of thai words exchanging she warmly agreed and said she was happy for us.
First we needed to explain that men could marry eachother in Holland and that that was excactly what I intended to do with Kik, on the 7th of October. That I was not interested in a fake marriage or just a blessing ceremony, men have here in Thailand but that I wanted only the real thing for him and me.

The evning of the 1th went roughly the same way as the 31th, hehe, with the exception that this time we, Kik and I, because I was invited to join , had to change in a special kind of outfit. After having done so, we went to Paradise, and all of the Simon Cabaret people met there with the big boss of Simon, and in parade roughly 60/80 people all dressed a like, ventured inside the gay street and visited the main bars and cabaret places there as a group. Being the only farang (white guy) in the Simon delegation, I got some atention from tourists and hotel/bar owner, who were wondering what I did in the Simon crowd. Well, it seems that they accept me fully and see them as one of them, in a way that is, as the friend, boyfriend of Kik.
And its great fun to witnes how organisations like Simon, go to relations elsewhere in patong, to wish the owners a happy and prosperous new year! Handing out gifts to the owner and most senior staff and ofcourse receiving back as well.
I understood that this excercise was and is a tradition of Simons on the first day of the new year.
After the whole bunch tooko over the More Bar and after having drunk that place empty most of us went, O yes, again, the Galaxy.
But this time, Kik and I managed to leave earlier then other days, saying I wa snot feeling well...so we manged to be in bed by 4 am in the morning...waking up 10 hours later!!
Hapy now, because I so needed a decent night sleep I can assure you!
Also I ned to get back in some kind of normal ritm again, because that had gone out of the window this last week.

So, also happy to fill in , though I know it has been a long story again, the last weeks events a little bit.

Next time I hope also to download pictures made that time, and maybe add some more stories, but definitly shorter ones, haha
HAPPY NEW YEAR FOLKS AND THAT YOU ALL MAY HAVE A BLESsED, HEALTHY, PROSPEROUS NEW YEAR AND THAT WISDOM MIGHT BE YOUR LEAD!