Monday, September 22, 2008

Background information, Thai style, about whats going on in Thailand right now.......

But it doesn't mean, when you continue reading it, that its the opinion of me and Kik. We could make some comments but we won't. Just think about what you read. It helps to understand why I am not at all afraid of going to Thailand and why I am not putt off in any way by what is happening there! I do not look upon Thailand as an infant in an incubator, but I do see it as a process of growing up in the difficult life called "democracy" all our nations had to go trough at one time... O, by the way, the American Constitution (and revolution) has partly been based, as some like to say, on the Dutch Republic from the 17th and 18th century.. quite an imperfect democracy but a democracy nonetheless...
Enjoy reading and hopefully the essence of the message will bring you some enlightment about this wonderfull country which has captured me in more then one way!

Fight for democracy
The opinions of non-Thais range from disbelief to disdain and disgust at what is going on with Thai democracy. Here is help for our foreign critics to understand how we got into this mess.

By Voranai Vanijaka
http://www.bangkokpost.com/topstories/topstories.php?id=130820
In recent times, "democracy" is a word that has been thrown around more often than a ping pong ball in Patpong - and suffers about the same level of degradation.
From words in the pubs to letters in Postbag, to the reports by foreign correspondents and commentaries by the esteemed editors of various prestigious western media, everyone has an opinion on what democracy is, and that it either does not exist in Thailand, or has been battered and abused into something quite undemocratic.
From the observations of many non-Thais, opinions have ranged anywhere from disbelief to disdain and downright disgust at what is going on with the democracy of this Kingdom. With harsh words and brutal assaults, slamming and insulting the Kingdom, and with it, my fellow countrymen.
Well, allow me to address our foreign critics and help form an understanding of how we got into this mess. Though by all means, this observation is one man's humble opinion offered up to be considered, discussed and debated; nothing less, nothing more.
In the West, democracy is a tradition of over 2,000 years old, although it had taken a nap for centuries before it was rediscovered. One may trace the origin of modern democracy to the French Revolution (1782), the American Revolution (1776), or even the signing of the Magna Carta (1215). But no matter which event one would like to attribute modern democracy to, it is unarguable that Western democracy has been several centuries in the making and written by numerous conflicts and much bloodshed.
So if the West has gone through centuries of mistakes, of trials and tribulations, to arrive at a healthy, though imperfect system of modern democracy, why can't Thailand embrace the finished product, packaged with a beautiful ribbon? Well, it's not that we don't want to.
To understand where we are now, one must look at the historical evolution of Thailand since the conversion to constitutional monarchy in 1932.
From our first prime minister, Praya Manopakorn Nititada, to our latest, Somchai Wongsawat, in the 76 years since there have been 36 prime ministers, most of whom were "appointees", by the military or otherwise.
There were many reasons behind these "appointees", military or otherwise, not least of which was the influence of the superpowers and their Cold War chess match. Like the majority of the Third World, we were but a pawn served up on a platter with a side order of freedom fries by our leaders, to be exploited in the name of democracy against the rising tides of communism. Never mind the fact that we ourselves were ruled by military dictators for much of that time.
It wasn't until 1988 when we sustained a succession of "elected" leaders, starting with the government of General Chartchai Chunhawan.
Only for 20 years had the electoral process been able to sustain breathing room in this Kingdom, minus the hiccups in Black May 1992 and the 2006 coup. Is the Thai democracy young and fragile? It's a sickly, crying toddler in an incubator. So why, I ask you, would anyone look at an infant in an incubator with disdain and disgust?
Through much of our history in the 20th century, the overwhelming majority of the Thai population were peasant farmers, the backbone of the Kingdom, who wouldn't know a democracy from a tamagochi. How could they? With little to no education, their primary concerns were simply feeding and clothing their children? Democratic ideals are the luxury of the "haves", the "have nots" hold graver concerns. Is that so unbelievable? So disdainful? So disgusting?
It was only the economic boom of the late 1980s and 1990s, the advances in communication technology and globalisation, that saw the burgeoning middle class. Western education, or education period, was no longer the privilege of the elites.
Be that as it may, not unlike the period of Industrial Revolution in the West, the people were much more infatuated with the newfound riches than the ideals of democracy. Human nature: a pile of cash on the table versus some lofty ideal, which would the average Somchai and Somying one generation removed from the rice field (or the villages of Communist China) choose? Is that so disdainful, so disgusting, so unbelievable?
The infant may be wearing Gucci and the incubator may be the latest Mercedes model, but the fact is, in the 1990s Thailand's democracy was still just an infant in the incubator. As such, we were easily exploited by corrupt leaders, thrifty merchants (local and foreign) and, of course, our own greed. That is disdainful and disgusting, but which country has never gone through such a period? Like puberty, it isn't pretty, but it's a natural process of evolution.
With the Asian financial crisis of 1997, we woke up and realised that we simply exchanged "appointees", military or otherwise, for opportunistic thugs and gangsters, who knew about running a country and economy as much as we Thais know how to queue up in orderly fashion to board/deboard the Sky Train. They simply sneaked into office while the educated middle class were too busy having a bubble bath.
Then it happened. Clouds parted, Beethoven's Symphony No 3 echoed out of nowhere, the birds and the bees chanted, "hallelujah, hallelujah, hallelujah"! For the messiah had arrived! He was not a general, nor a gangster. He was a businessman who built a telecommunication empire with his own hands.
For a society that had embraced capitalism for only a little over a decade, we were googoo and gaagaa over him like he was some K-pop heartthrob. For the first time in the history of Thailand, the rich, the poor and those in between agreed on one thing: Thaksin Shinawatra was our man.
Chuan Leekpai was solid, but he was a plain housewife. This new guy was Paris Hilton on steroids. Is it so unbelievable, so disdainful, so disgusting? Infant in an incubator, we were lost lambs, confused and desperate, then came our shepherd, our saviour, all glittery in golden lights.
And well, you know the rest of the story.
Here we are in 2008. Duped and deceived, scarred and full of scorn. Conflict in all levels of society. Flocking to the banner of the PAD are simply people who have had enough. Sure, the leaders of the PAD are questionable. Sure, many of the PAD's tactics are unsavoury. But allow me to speak for the average Thai person - rich, middle and poor - we marched simply because we have had enough.
Similar to Black May 1992. Then we marched because we wanted no more military dictatorship, but now we march because we want no more greedy money merchants and their thuggish cronies.
Is this undermining democracy? There is no democracy to undermine. We never had it. Democracy isn't just about going to the poll and voting. Democracy isn't about smiling as you are getting screwed over once again. That may be fine for countries with healthy, but imperfect democracy. But here, in this corner of the Third World, we are tired of taking it lying down and are simply saying enough is enough.
They don't hand out democracy at the local mom and pop store, and it isn't on sale at Central or Paragon. One must fight for it.
It's an ugly fight. But is there such a thing as a pretty fight? Definitely, there isn't anything democratic about a fight, just ask the Coalition of the Willing. At least we avoid bloodshed as best we can. Granted, a lot of us aren't even sure what we're fighting for, a lot of us are simply venting frustrations and anger, but at least we're conscious and alive enough to stand up and fight.
Certainly there are and will be mistakes to overcome, trials and tribulations to triumph over in the road ahead. As I wrote in my first commentary on Sept 14, we Thais also have to look at ourselves and start the change with ourselves, not just point fingers at our corrupt leaders.
Is it so unbelievable, disdainful, disgusting? For those who are understanding, we thank you. For those who are not, please take no offence. You don't have to help us, or support us, constructive criticisms are welcomed and appreciated. But beg your pardon, please do not insult us. Especially if you are a guest in our country.


-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Erfenis, beurzen, grond & stenen, toekomst????


Links: grond & stenen, een prachtige spaarpot die helaas nu toch al weer aangebroken moet gaan worden... het is gewoon niet anders ;-)

Najaar 2005. Ik ben driftig op zoek naar een bank waar ik mijn erfenis van mijn vader kon stallen en laten beheren zonder te gek veel kopzorgen. Wilde graag een kleine bank maar bovenal een met een persoonlijke benadering en een relatief vast contactpersoon voor zoveel mogelijk van diens diensten. eentje met een gezonde basis die niet vast zat aan al die grote banken en al helemaal niet vervlochten zat in het 'Amerikaanse' systeem, eentje die voornamelijk in Nederland en omgeving opereerde..... veel keus had je dan niet meer, zo ontdekte ik!
Deze bank heb ik uiteindelijk gevonden, en ze wilden me nog hebben ook.
BIj het rondmaken van alles had ik een gesprek met 'mijn' accountmanager en 'mijn' toegewezen beleggingsspecialist.
Ik wilde graag dat deze accountmanager zich vrij voelde om commentaar te leveren als die vond dat ik ietwat te luchtig met mijn geld om sprong... wilde namelijk niet mijn geld te snel zien verdwijnen en dan kan je maar beter gewaarschuwd worden als zoiets in de lucht hangt dan dat het pas gebeurd als het feit zich echt aandient. ten tweede wilde ik dat mijn geld dusdanig belegd zou worden dat ik er langdurig extra inkomen uit zou kunnen halen. Nu zijn dat geen bijzondere voorwaarden en dus op zich niet zo belangrijk toen ik de laatste weken zat te kijken, luisteren en lezen over die hele bank- en kredietcrisis en de turbulentie op de aandelenmarkten.
Maar die gesprekken kwamen met name bij mij terug vanwege de discussie die toen volgde over waarin en waarmee belegd zou worden.
Liefst wilde ik beleggen in steen, met andere woorden, gewoon grond met huizen/gebouwen erop.... maar helaas, om dat effectief te maken met de eerder genoemde doelstelling, was mijn erfenis net niet groot genoeg. Kan gebeuren, klagen deed ik al helemaal niet want was allang blij met wat mij ten deel was gevallen!! Wel zou een groot deel in mijn eigen huis gestopt gaan worden, ik ging, zogezegd, grotendeels in mijn eigen spaarpot wonen. Iets wat best bevalt trouwens!!
Vervolgens kwamen we toen te praten over de mogelijkheden van beleggen op de beurs.

Wat ik toen zei, vond ik zelf nogal pedant klinken, want was tenslotte een hele grote leek en verontschuldigde mij daar ook voor. Waarom weet ik niet, maar ongetwijfeld omdat wat ik zei nogal arrogant vond overkomen naar de specialisten die voor mij zaten.
Mijn vaders aandelenpakket was nogal divers en gespreid. Er zat nogal wat Amerikaanse aandelen bij en andere financiële producten van de overkant van de oceaan tussen. Ik maakte namelijk duidelijk dat ik helemaal weg wilde uit die Amerikaanse markt. Dat ik voor geen meter geloofde dat een maatschappij dat zo op de pof leefde, zo zijn financiën in stand kon houden en daarmee zijn beurskoersen. Vroeg of laat zou dat helemaal goed mis moeten gaan en ik wilde er dan niet de dupe van worden. Deze erfenis was namelijk eenmalig en er zat wat dat betreft niets meer in de pijplijn dus was prudentie geboden!
Ik herinner mij dat ik toen wees op de kredietverstrekking op de huizenmarkt, het gemak waarmee banken in de VS geld leenden voor overnames, de hedgefundsen, en al wat dies meer zei, en dat ik me enorm ongemakkelijk voelde bij de afhankelijkheid van onze financiële wereld bij wat er in de VS en op Wall Street gebeurde.
Ik zei al dat ik vond dat ik zelf nog al arrogant klonk... had mijn wijsheid uit kranten, internet, commentaren e.d. en was daar vervolgens met mijn eigen boerenverstand mee aan de slag gegaan.... Daarom ook een beetje verbaasd waarom zoveel 'specialisten' ineens zo paniekerig moeten handelen, was toch bepaald niet de enige die dit zag aankomen wat er nu gebeurd???....maar goed.....
Wilde dus absoluut alles wat in de VS zat te gelde maken, en die fondsen kwijt die te veel verstrengeld zaten in die hele financiële wereld daar. Als er ergens gespreid belegd moest worden nam ik, zo zei ik toen, liever de Aziatische markt en, bescheidener, de Europeese en Nederlandse markt.
Het interessante aan dat gesprek toen bij de bank was, dat de beursanalist zei, dat ik het op zich helemaal niet raar zag en dat er erg veel in zat in wat ik zei. Ik was al binnen dus stroop smeren was niet nodig meer. Dat dat omval punt er inderdaad aanzat te komen, maar dat niemand in de glazen bol kon zien en voorspellen wanneer. Ook was hij het er mee eens dat het, als het überhaupt zou beginnen, het op die rare huizenmarkt zou aanvangen en zo rustig zou opbouwen naar een climax toe. Een soort financieel tsunamie vormend.
Maar, hij voegde er wel aan toe, dat het dan zelfs ook in Azië je niet veilig zou zitten respectievelijk voor de grootste gevolgen gevrijwaard zou zijn... daarom kwam hij met andere adviezen. Deze heb ik, en zeker nu, naar tevredenheid opgevolgd!!

Ik kan je bezweren, de afgelopen jaren heb ik me vaak genoeg afgevraagd waar mijn verstand toen heeft gezeten, want het was een waar feest op de beurs in de VS en daarmee ook deels hier in Europa en natuurlijk in Azië, maar daar was het allemaal toch net een tikkie minder heftig....... tot een aantal maanden geleden en de boel aan de overkant van de oceaan toch langzaam maar zeker begon in te storten.
Geen heftig geld verdient in de tussentijd op de beurs aldaar..... enerzijds vond ik dat wel erg jammer, anderzijds was ik overtuigd van mijzelf en best tevreden met de lagere opbrengsten van de weg die ik dan wel gekozen had. Plus, erg happy met mijn mooie stenen spaarpot waar in ik nu woonde!!

Toen ik in februari terug kwam uit Thailand en mijn plannen op een rij zette voor de toekomst en o.a. de conclusie trok dat ik mijn stenen spaarpot zou moeten verzilveren om een en ander mogelijk te maken, had ik een gesprek met de voor mij nieuw gekozen Delftse makelaar. Erg onwennig was dat wel, want ik had tot dan toe altijd bij Van Oosterom & Verhagen gezeten en was daar altijd zeer tevreden over geweest... maar ja, die werkten niet in het centrum van Delft. Ergo, onze combi wat betreft het opereren op de huizenmarkt was duidelijk minder geschikt in/voor Delft en dus heb ik op aanbeveling van 'familie' Voorberg Makelaars in de arm genomen.
Mijn gesprek met deze makelaar ging toen over mijn verwachtingen op de huizenmarkt. Ik zei dat ik mijn huis wilde verkopen per medio najaar 2008, maar dat ik het graag nu te koop wilde zetten (februari 2008) omdat het a. geen broodje kaas was, en b. ik verwachtte dat de huizenmarkt door onrust op de aandelenmarkt nogal onder druk zou kunnen komen te staan en ik dat enigszins voor wilde blijven. Dat ik nooit zou verkopen als ik nu niet ineens een toch ietwat andere toekomst voor mij zag en daarbij mijn stenen spaarpot moest opbreken om die mogelijk te maken.

Nou, met onze huizenmarkt is het gelukkig niet zo gegaan, althans tot nu toe, als ik gedacht had en de verkoop van mijn meer dan prachtige onderkomen staat nu toch voor de deur zo voel ik aan mijn water, uhum.

Heb wel een probleem nu. Wat als ik de tent hier verkocht heb en een groot deel van de opbrengst moet gaan 'stallen' voor de toekomst? Waar beleg ik dat geld in hemelsnaam in? Hoe kan ik het zo laten renderen dat het niet verdamt? Ik geloof heilig in grond en stenen als enige echte duurzame belegging, en of dat op zich terecht is durf ik echt niet te zeggen. Op de lange termijn wel hoor, maar of dat voor mij genoeg zal blijken te zijn, na wat ik al heb mogen meemaken, is extra lastig in te schatten. Met andere woorden, heb je lang genoeg van leven om die vruchten effectief te plukken?
In Thailand zal ik m.n. in grond en stenen duiken met slechts een klein deel van de opbrengst hier, maar hoe verdedig ik hier nu het best mijn financiële toekomst met wat ik hier wil houden voor de toekomst?

Je ziet, enerzijds kan je wel denken dat je het weet.... dat boerenverstand ook, haha, maar anderzijds helpt het je geen snars wat betreft de alternatieve weg die dan bewandeld moet gaan worden........

Mocht iemand tips hebben, dan sta ik daar graag voor open... ik weet dat ik het in ieder geval erg lastig vind.
Tegelijkertijd kijk ik uit naar het avontuur waar ik aan ga beginnen, een avontuur met een heerlijke partner. Eentje trouwens die wel veel grond heeft maar geen grote hoeveelheid contanten en wat dat betreft mijn tegenpool zal zijn. Misschien dat we samen elkaar, wat dat betreft, goed in balans kunnen houden, en zo iets echt degelijks op kunnen gaan bouwen. ... We gaan het ontdekken!

Friday, September 19, 2008

Een gelukkig mens hier!


Yep, da's een ding wat zeker is, ik ben weer eens erg gelukkig!
En rijk, om niet te vergeten :-)) Niet letterlijk hoor, maar gevoelsmatig. Vandaag moest ik weer mijn halfjaarlijks bezoek afleggen aan het ziekenhuis en dan ben ik altijd gespannen. Zal de uitslag van het bloedonderzoek wederom goed zijn of krijgen we deze keer te maken met een mindere uitslag, met alle gevolgen van dien....
Als van alles en nog wat goed lijkt te lopen, dan ben je natuurlijk bang dat er ergens een kink in de kabel komt, en dit is zo'n potentiële kink in de kabel........MAAR de uitslagen waren wederom helemaal goed en, zo werd mij met een plezierige lach medegedeeld, het virus was lekker diep in slaap en zal dat voorlopig ook nog wel blijven (natuurlijk mits ik keurig en op tijd mijn veelkleurige vriendjes naar binnen blijf werken!)!!
kik was deze keer meegekomen en kon en passant zijn vragen kwijt en werd volgens mij op alle fronten helemaal gerustgesteld door de antwoorden die gegeven werden!
Nou, donderdag 28 mei 2009 (!), daags voor Bibi's en Jeroens trouwen, moet ik weer met mijn spreekwoordelijke water voor mijn dokter verschijnen......... heerlijk, 8 maanden op dat front weer 'zorgeloos vrij' door het leven te gaan, helemaal top!

Wednesday, September 17, 2008

'Laatste' dit, 'laatste' dat....

Als je er een tijd tussenuit knijpt, zoals ik nu ga doen door naar Thailand af te reizen met mijn dan echtgenoot en van daar uit o.a. een stuk of geheel zuid oost Azië wil gaan ontdekken, dan zit je hier al gauw min of meer afscheid te nemen van die en gene.
Natuurlijk ben ik regelmatig terug in ons kikkerlandje, want zonder gaat tenslotte ook weer niet voor "yours truly", hèhè !

Zo ben ik gisteravond voor het 'laatst' aanwezig geweest bij mijn Loge. Wij hadden de opening van het nieuwe werkjaar en dat gebeurd altijd door de Delftse Loges gezamenlijk. Nu ben en blijf ik wel (buiten)lid hoor, maar zal er toch heel wat minder gaan komen. je kan je tenslotte niet in tweeën splitsen! vanaf mid oktober/november ga ik mij vervoegen bij Loge Erasmus. En zoals ze dat zo mooi in Thailand zeggen: "same same but different". We gaan het beleven, zeg en denk ik dan maar.
Dat zelfde geldt , weliswaar op een andere manier, voor de DWH.... ook daar blijf ik nadrukkelijk bij betrokken, want het wel en wee van de DWH ligt mij inmiddels na aan het hart! Een goede club die ieders steun verdient. En dat zeg ik natuurlijk vanuit mijn invalshoek;-)
En zo kan ik nog wel even doorgaan....... Een tijd weggaan is en blijft spannend en ik kijk er dan ook naar uit, het avontuur, de ervaringen (goed en slecht), het rijker worden (door die ervaringen, want financieel ga ik daar even niet van uit, haha).

Ik zal via hier en mijn andere weblog de lezers op de hoogte houden van het wel en wee.

Ben zo nieuwsgierig naar de toekomst, erg hè? Kan niet wachten op de dag van morgen, maar goed, wie heeft daar geen last van?

Sunday, September 14, 2008

Delft Taptoe plus 'foreplay..


Photo right (taken by Will Steffen): Kik and I, somewhat cold, but enjoying while watching the parade of the marchingbands trough Delft. In the background Delft's old churchtower, de 'Ouwe Jan', which "leaning over" has been succesfully coppied in the 13th/14th century by the city of Pisa ;-)

Yesterday it was the day of the marchingbands in Delft. In the afternoon the canals and streets of the innercity of Delft was full of music performed by around 20 marchingbands who followed eachother while marching trough our city centre along the old, mostly still 17th century canals.
Kik and I, with some dear friends followe dit all from a 'terraceboat' in fron of the "Stadskoffiehuys" on the Oude Delft, the canal on which I live and to be more exact, actually just around one hundred meters from my own front door!
The weather was not ideal but we were allready glad we all stayed dry!

When Delft started again with its famous Delft Taptoe, one of the conditions put forward by the cuty councill for funding this wonderfull and musical event, was that all the participating marchingbands should walk for free in a kind of parade trough the innercity of Delft. So, since that decision and acceptance by the marchingbands, every saterday afternoon when the Taptoe is on the city calander to take place on friday and saterday evening, we cann all enjoy the qualities of these bands during the day for free!
Personally I would have also turned that part into a competition and I would every year have a jury choose the best marchingband performing while marching trough Delfts innercity (which, due to its canals and sometimes somewhat smaller streets, really challenges the bands in the way they can adjust performing in allmost any condition they are placed in!) as well as I would have a jury of ordinary by standers along the route select a 'winner' as well and so would hand out two prizes, one given by a specialised and 'proffesion' jury and one by simply a popular vote..... to hand over to the respective bands at closing of the taptoe on the saterday night!

Well, thats what I would do, hehe.... but all in all it was simply a great event, also when we attended the taptoe itself at night! On the old market square, with a beautifull illuminated New Church (also 14 century) in the background, it was simply a feast of marching music in lots of different styles and marching excellence.
There was also a performance of Tjaikovsky's Overture 1812, in which they used 'antigue cannons' fired by guys dressed up like soldiers from the late 18th, early 19th century.
The Taptoe was closed with all the participating marchingbands, whom all had at least 15 minutes of showtime each as a band on its own on the paradeground, playing in beautifull unision our national anthem (hope I wrote that correctly here). But can one go wrong there when allmost600 till 800 brass musicians all play together??

Wel, that is it for my first entry again since early july, so sorry it took so long, BUT I now feel more urgency to make time to write down some contributions, small or big.