Dea was een ladyboy van 25 jaar oud, die werkte voor Simon Cabaret. Eigenlijk har hele werkzame leven. Zij kwam daar 8 jaar geleden en leerde er pas echt dansen en op te treden in de grote revue achtige shows die Simon Cabaret dag in dag uit, jaar in jaar uit, hier in Patong Beach brent voor de touristen die het eiland Phuket bezoeken.
Het is moeilijk te beschrijven welk een gevecht het is wanneer mendiep van binnen voelt dat men als jonge man eigenlijk in het verkeerde omhulsel leeft en dus eigenlijk een vrouw is in een mannenverpakking!
Een ladyboy , of Kathoe zoals ze hier genoemd worden, wordt dan ook vaak door haar familie al als een 'probleem' ervaren omdat men hier het (bij?)geloof heeft dat die persoon en/of haar familie gestraft wordt voor een eerder geleefd leven dat dan dus blijkbaar minder goed geweest is.... m.a.w. het wordt nog steeds vaak als een straf gezien.
Als je ladyboys spreekt, merk je ook vaak een zekere boosheid op de buitenwereld omdat men door die buitenwereld vaak niet voor vol word aangezien...... maar vaak zijn deze voormalige mannen bepaald niet dom en juist sterk omdat zij, tegen alle druk vanuit hun omgeving toch gekozen hebben toe te geven aan het vrouw zijn, en daarnaar ok vaak handelen door cosmetische aanpassingen zodat hun buitenkant ook veel mer in overeenstemming is met hun binnekant.
Maatschappelijk gezien worden ze ook nog steeds gediscrimineerd, zoals we dat bij ons in het westen zeggen/zien.......maar nog niet zo lang geleden gebeurde dat bij ons ook nog steeds op grote schaal!
Dea nu is gisteren overleden aan de gevolgen van deinfevtie met het hiv virus. Zolas zovelen, hier, maar ook nog steeds bij ons in het westen, prefereerde zij niet te weten, liet zich niet regelmatig testen, e.d. en toen ze ziek werd negerde zij in eerste instantie de serieuse signalen.......pas toen het een paar weken geleden te laat was. Dordat zij er dus niet bijtijds bij was kon het hiv virus zijn verwoestende werking doen zoals we bij ons eigenlijk alleen nog maar herinneren uit de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw.
Dea is slechts 25 jaar oud geworden, was een energieke vrouw, voorheen man, die graag grapjes mocht maken maar tegelijkertijd ook maar een berkte echte vriendegroep kende. Kik behoorde tot die groep, net zoals de meeste dansers van Simon die hier ook bij ons in het huis komen voor ontspanning bij ons zwembad na een repetitie van Simon.
Vanavond ben ik met Kik nar de tempel geweest hier in Patong Beach voor een eerste afscheidsbezoek, resp. om voor haar te bidden en haar ziel kracht en sterkte te wensen en geluk voor als die een volgend leven mag gaan beginnen ter zijner tijd.
Daar waren op dat moment ook zeer velen van de Simon groep aanwezig, eigenlijk allemaal bedruk en onder de indruk van wat er eigenlijk zo snel mat Dea gebeurd was.
Daar sprak ik ook har Phillepijnse leraar, die herinerde dat zij 8 jaar geleden, dus slechts 17 jaar oud, bij Simon kwam en hoe hij haar alles heeft moeten leren...... hij was duidelijk zeer onder de indruk van (de snelheid van)haar dood. HIj was niet de enige! Wij zeiden echter tegen elkaar dat we hoopten dat haar overlijden niet verloren zou gaan voor al die jonge mensen die o.a. werken voor Simon en dat het van belang is dat men zich regelmatig laat testen op SOA's e.d., want hoe eerder je erbij bent, des te meer je eraan kan doen en nog een lang en vruchtbaar leven kan leiden. Wij hopten dat Dea's heengaan een stevig leermoment zou zijn voor al die mensen die liever niet weten, die hun kop in het zand wilen steken en denken dat het dan vanzelf over zal gaan. Een stevige 'wake-up call' om het zo maar te noemen. Haar leven, ziekte en heengaan zou dan tenminste zin hebbn gehad en daardoor juist misschien een hoop andere mensen eigenlijk het leven reddend van een tegenwoordig vaak niet meer nodig zijnd dodelijk virus!
IN tegenstelling tot Kik kende ik Dea alleen maar oppervlakkig, maar wat ze moet hebben doorgemaakt is mij helaas niet onbekend. En ook te veel mogen zien in die jaren 80 en 90! Hiv en Aids is dus weer even heel dichtbij gekomen en via Dea weer even heel duidleijk geworden hoe belangrijk het is niet alleen goed voor jezelf te zorgen, je te beschermen zover dat gaat, maar ook niet weg te lopen voor de eventuele kennis dat je met zoeits als hiv rondlopt. Juist als je het weet kan je veel beter goed voor jezelf zorgen en opkomen/beschermen. Een les die Dea ons, misschien willens en wetens, heeft achter gelaten!
Ik hoop dan ook dat haar dood niet voor niets zal zijn geweest! Dat ook haar leven een positieve bijdrage zal hebben/krijgen. Niet alleen in de levens van hen die om haar gegeven hebben, maar ook van vele anderen waar zij als voorbeeld kan dienen.
Dea is niet de enige, er zijn zo velen, niet alleen hier in Thailand, maar ok in Nederland, die zo handelen resp. gehandeld hebben.
Hiv kan verslagen worden, hoeft niet bedreigend meer te zijn, als je dat kreng maar tijdig opspoort en consequent bestrijdt!
Dea, je hebt een moedige weg bewandeld in je jonge leven en door gedaan te hebben wat je gedaan hebt, hoop ik dat je vele andere levens op een positieve manier hebt weten aan te raken.
En wat was hij getransformeerd in een werkelijk prachtige vrouw. Levenslustig, krachtig en dan toch zo geeindigt. Laat het niet vor niets zijn!!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment